Oud of Out?

Deze week is er iemand uit mijn directe omgeving 50 geworden en nee, dat vindt ie niet leuk. 50 worden staat in de volksmond tenslotte voor oud, uitgerangeerd, te duur voor een werkgever, moeilijker lerend om aan te passen aan nieuwere omstandigheden, voor niet meer fit en waarschijnlijk nog veel meer. Ik vind dat onzin!
Jazeker lig ik weleens uitgekakt op mijn bank. Net als een 40er, een 30er, een 20er en hee, laten we onze puberkinderen vooral niet vergeten. Die hebben het bank liggen uitgevonden maar dat heet dan relaksen…

Zondag overdacht ik een redelijk normale week. Relaxend onderuit dus.

Heb je even… Maandag naar proefplaatsing werk (daarover misschien een andere keer) en aansluitend met vriendinnen naar de film. Dinsdag werk, boodschappen en naar mijn School’s Cool pupil. Woensdag werk en door naar de bloedbank voor mijn donatie. Donderdag het huis gepoetst, de was weggewerkt, naar de tietenbus voor de borstcontrole en daarna de huisarts om plekjes te laten aanstippen en een verwijzing voor een longfoto. Je krijgt er zomaar van alles bij rond je 50ste en mijn rug ziet er tijdelijk (hoop ik..) uit als een maanlandschap, s avonds naar het theater. Vrijdag naar het ziekenhuis voor die longfoto en op weg daarheen ook nog maar even bloed geprikt. Je weet t maar niet. Inmiddels zijn de uitslagen binnen, de deukjes in mijn nagels is geen schildklier of andere enge afwijking en het kuchje is ook iets wat gewoon bij mij hoort. Vrijdagmiddag naar de stad voor een nieuwe telefoon. Met de oude kon ik nog prima de essentiële telefoondingen doen maar daar hield t zo ongeveer wel mee op.

Weer als een razende naar huis gefietst want ik zou vrijdagavond naar een meditatie dinges gaan. Helaas pindakaas, ik had me een half uur vergist en stond voor een gesloten deur. Terwijl ik daar stond te bedenken wat te doen met deze onverwachtse wending in tijd vloog er voor mijn neus een jongeman uit de bocht op zijn brommertje. Deze niet of toch wel fitte… vijftiger schoot abrupt in de moederlijke zorgrol. Jongen opgeraapt, brommer aan de andere hand en met allebei zowat een hartverzakking van de schrik even uit gehijgd. Een colaatje voor de schrik wilde hij niet en nee, hij reed ook echt niet hard. Vervolgens maar naar de bios want ik was toch al in de stad. Het was een flutfilm. Zaterdagochtend een betere gedaan en erna een rondje Primark wat een soort van sportactiviteit is en s’avonds zandhappen in de duinen met Nacht van de nacht wandeling. En toen werd het zondag. Met een uurtje langer…

Terug naar dat 50 zijn of 50 worden en of je dan uitgerangeerd bent. Nee dus. Het is de omgeving die maakt alsof je niet meer mee kunt en je vanaf die telling stoffig en saai wordt en dat begint met die achterlijke out dated Sarah of Abraham aangekleed uit de tijd dat mensen inderdaad in vliegende vaart down Hill richting pensioen of bejaardenhuis gingen. In de fik ermee !!
In verhuurde tijd als werknemer mag je buffelen tot 67 maar tel je inderdaad moeilijker mee boven de 45. Maar los hiervan; Het leven begint niet met 30 of 40 of 50, houdt daar ook niet op en wat voor de een saai is is voor de ander gezellig. Leven doe je zolang je ademt en met een week tussen druk en leuk uitgebalanceerd is het mijne als 50 en nog wat in elk geval niet saai.

En ook de tietenbus kon ik weer met een gerust gevoel verlaten. Leuk? lees dan ook Borst-praat en/of Werkloos? Nee, werkbeschikbaar !