Staatsloterij versus dromen

Ook ik ben zo’n kneus die elke maand een staatslot koopt. Tegen beter weten in hoop ik dan dat er ook eens een berg geluksschijt op mijn rekening beland met dat gekochte vijfje en dat hoeft dan niet eens met miljoenen. Mijns inziens lijkt het me beter voor de Nederlandse economie om veel mensen blij te maken met 1 miljoen dan 1 mens met 12 of zoiets maar wie ben ik om dat te willen. Misschien levert dat teveel winkans op voor gepeupel zoals ondergetekende. Minder winkans betekent immers meer spek voor de staatskas en iemand met een heul grote prijs is vis voor investeerders. 

Ik koop dus maandelijks een vijfde lot, maak zoals vermoedelijk veel mensen doen een flauw grapje met de verkoper over geld ophalen en zie hem de maand erop weer voor een nieuwe kans. Soms met een paar euro winst waardoor weer gratis kans. Per saldo heb ik al meer gewonnen dan mijn voormalig echtgenoot die, zolang ik hem heb gekend, maandelijks met een heel lot speelde met hetzelfde eindcijfer en dat nooit meer durfde te veranderen want stel je voor dat ie dan juist wel valt…

Maar mocht het gebeuren dat ie hier valt, ook ik droom van veel kunnen uitgeven en heb een leuke lijst van hebbedingen en dromen zoals;

Een Fiat 500 cabrio in karamelkleur met wit leren noppen bekleding. Rijden in een auto wat me doet denken aan een magnum ijsje, hoe heerlijk is dat.
Wekelijks een boeket verse bloemen. Een appartement in Alicante of Valencia waar ik dan in de sombere maanden van het jaar ben en later als ik groot ben heen ga. Nog nooit geweest maar trekt me enorm. Elke week naar de kapper of iets anders van uiterlijke verzorging.
Gestreken lakens op mijn nog aan te schaffen Hastings bed in een andere kleur dan blauw. Nooit meer zelf boodschappen doen. Met af en toe de Picnic en eens per maand mijn Hello Fresh box permitteer ik me nu al die luxe van niet de zooi 8 trappen omhoog te sjouwen maar dat kan altijd beter. Verhuizen staat trouwens ook op dat lijstje. Net als nog meer genieten en leuke dingen doen dan ik al doe.
Mijn kanjers en de Mensen die ik lief heb spontaan kunnen meenemen naar dat appartement in het zonnig zuiden of gewoon even weg naar een andere stad in Nederland of Europa.

Toch maar wat laten optrekken en gladstrijken bij mezelf.
Bij gebrek aan een lief regelmatig een meneer boeken voor het in-en externe fysieke onderhoud die na de met garantie op goede service gaat en ik lekker breed kan slapen in dat heerlijke bed zonder te denken aan hoe morgen, geuren, lichaamsgeluiden en andere niet romantische dingen. Niet meer hopen dat die net verzonden sollicitatie het nu echt gaat worden. Een feest geven. Nooit meer zelf koken. En zo is er nog veel meer te dromen, te wensen en vooral te delen.

Maar soms ook droom ik van minimalistisch leven op een eilandje in de zon. Zonder krant, oorlogsnieuws en rekeningen. Zonder me druk te maken over futiele zaken als straatvuil, hondenkak op de stoep, niet teruggebrachte winkelwagens, breed en ruimparkeerders of die kratten en idioot grote tassen op fietsen waardoor je klem staat. Zonder me te ergeren ook aan bestuurders en toezichthouders die niet lijken te weten dat besturen en toezicht houden een verantwoordelijke baan is en doordat ze dat niet goed wisten een kluit jongeren nu geen examenvreugd hebben. Mijn nagels opvreten van ellende bij een programma als de kiloknaller, pak de macht of onze centen vanwege onzinnig uitgeven van overheidsgeld, charlatans die frauderen met pgb aanvragen en me niet storen aan alweer een -dividend- konijn uit de hoed van die club die al een paar jaar hoog scoort in tovertrucs en het mogelijk verrekenen van de gasafschaffing op het gepeupel. De vervuiler betaalt maar niet heus.

De hark en hengel loterij bij burgers door politici zonder aangeschaft lot lijkt een grotere winkans dan het winnen van de staatsloterij. De mondkapjes deal en Maagdeneilanden, die verre van maagdelijk zijn trouwens, om maar eens iets te noemen. Wie appelen vaart, die appelen eet of zoiets. En toch koop ik tegen beter weten maandelijks een vijfje in de hoop op een eerlijk gewonnen prijs. En de waan dat het niet uitgekeerde restant van de staatsloterij geen bodemloze grabbelton of speelgeld lijkt te zijn voor lange vingers.

Voor mijn bloeddruk (en nagels) droom ik dus nog maar door van een simpel leven op dat eiland. Of een eerlijke wereld.
Want eigenlijk ben ik een beetje een wereldverbeteraar. En dat is best eng want dat denken mensen als politici en goede doelen stichtingen ook van zichzelf.

 

Vond je dit leuk om te lezen? Misschien deze Verbeter de wereld, begin bij jezelf. of Torentjesdag dan ook.

Reacties zijn fijn, mij volgen en delen met anderen waardoor ik groei in volgers ook.

 

https://spreekwoorden-gezegden.nl/dromen ; Wie te lang blijft dromen gaat op zijn schaduw lijken. Betekenis ; als je niets doet gebeurt er ook niets.