De hunkermol, wie kent hem niet.

Vorige week las ik de paginagrote advertentie van deze onderbroekengigant, gisteren had ik een thuiswerkdag maar smiddags begon het toch te kriebelen. Want om de hoek, wie weet vind ik echt iets onweerstaanbaars enzovoorts.  Maar wat doe ik mezelf aan. En ik had het kunnen weten, in mijn Jakarta tijd heb ik me laten overtuigen een dagje op een beurs te staan voor Hollandse producten en ben ik bijkans verpletterd bij de lust naar ontbijtkoek en stroopwafels. En toen ik me jaren later heb laten ompraten naar de dolle dwaze dagen te gaan omdat dat zo leuk was moest ik 3 dagen bijkomen van de schrik. Maar ik vergeet dus gister toog ik eind van de middag opgewekt naar de voormalige bakkersfabriek in de hoop daar de best buy te vinden. Het bleek ijdele hoop. Te erg om te zien hoe het hebberig beest zich loswoelt bij mijn soortgenoten en diep respect voor die enkele man die dit met partner ondergaat. Kregen die soms stiekem een oxazepammetje in hun hand gedrukt?

Veel vrouwmens lijkt voorraad in te slaan voor de rest van het leven. Ik ving geluiden op als, ja maar straks ben ik afgevallen en ik ga nog afvallen dus dan past ie wel. Natuurlijk…..

Ik bevond me onder de koopjesjagers. Met medewerkers die amper kans hebben “nieuwe “ aanvulling weg te hangen doordat met bloed doorlopen ogen dames als hongerige wolven om haar heen springen.  Tafels met bakken met in de knoop gedraaide items zodat je die niet eens meer kunt bekijken. Jankende kinderen die naar huis willen. Met volgepropte tassen trekken de wolven zich vervolgens ergens in een hoekje terug om de buit kritisch te beoordelen. Na de kritische blik blijft alles wat de keuring niet doorstaat, of nja; toch maar niet, liggen op de grond. Vermengd met achtergelaten drink en etenswaren een niet meer door te komen, noch verkoopbare berg als gevolg. De wond van het beest.

Ik houd het na klein uur voor gezien en begeef me naar de kassa’s. Waar ik langer heb gestaan dan dat ik in die hal ben geweest. Een rij die gonst van de veelvuldige uitgeslaakte zucht dat er te weinig kassa’s open zijn. Wel uren willen strompelen maar eenmaal uitgeraasd blijkt het incasseringsvermogen en geduld op. Stoeltjes langs de hekken en een meisje of jongen met cocktails en dergelijke langs laten lopen lijkt me een prima service tip en omzetverhoging voor de volgende fabrieksverkoop.

Mijn buit heeft een waarde van 20 euro. Poezelige warme slofsokken voor als het straks weer 18 graden in mijn huis is, 4 items die niet bij elkaar passen maar mij gelukkig wel en ik heb me wederom voorgenomen dit echt, echt nooit meer te doen.

Een naar een roze broekje hunkerende mol ploegde zich vann8 voort in mijn droom.

Ongelooflijk ook hoe veel overschot een winkelketen heeft. Morgen vermoedelijk ergens in containers gestort of op transport naar Verweggistan….

Vond je dit leuk ; laat het me weten met een reactie en lees gerust meer; deze bijvoorbeeld. Minder is meer.