Vaderdag

Toen ik Zaterdagnacht met 2 anderen naar huis fietste merkte de man in het gezelschap op zin te hebben in de dag want Vaderdag. Hij, gescheiden, ziet zijn dochter gelukkig regelmatig maar vandaag zou dan toch specialer zijn.  Vervolgens de vraag of mijn jongens zich bezighielden met Vaderdag. Nope, al jaren geen Vaderdag meer in huize grijswijk. Helemaal gevoelloos blijft zo’n vraag niet maar pijn doet het niet meer. Bovendien ben ik niet zo van de  Feestelijkheden en verplichte figuren maar de vraag bleef vandaag een beetje rondzingen.

Vanaf 1988 was ik elders op de aardkloot waardoor deze dag aan mij voorbijging en vanaf 2000 zagen mijn jongens hun vader ook vrijwel niet in juni doordat hij elders op de aardkloot verbleef.  Kennisname van overlijden van zowel mijn, als hun vader kwam per telefoon.

Ik heb mijn vader eigenlijk niet heel goed gekend. The day after Opgegroeid in een gezin met 8 kinderen was het voor mijn ouders vermoedelijk een soort bedrijfsvoering.  Daarbij konden ze niet met maar ook niet zonder elkaar en hadden ze beiden hun eigen sores te verwerken. Niet gewend te praten ook en het abrupt moeten verhuizen naar een voor ons hele gezin onbekende omgeving heeft er ook geen goed aan gedaan.  Herrie in de straat. Of mijn eigen kinderen hun vader goed hebben gekend is ook een onbeantwoorde vraag. Werkend in het midden oosten zonder gezin en veel toegeven aan opgeëiste aandacht  van zijn nogal strakke familiebanden als hij bij ons was bleek een lastige combinatie.

Later op de dag vroeg ik jongste of het niet kunnen beleven van Vaderdag voor hem iets teweegbracht qua gevoel. Ik keek naar het kind waarvan ik me ooit heb afgevraagd waar het retourbewijs was. Groter Groeien Een prachtig kind van 1.85 die op dezelfde manier als de vader die hij amper heeft meegemaakt aan z’n kont krabt.  Dit te kunnen vragen of iets in die richting kunnen bespreken heeft een jaar of wat geduurd en het bleef even stil. Zo’n moment waarvan je nooit weet naar welke kant het muntje valt. Het muntje viel naar de, gelukkig weer aanwezige, optimistische kant.

Zo’n moment ook waarin zichtbaar wordt wat je onbewust meegekregen hebt in je genen of doorgegeven hebt.  Oftewel ; de appel valt niet ver van de boom. Mijn taak als ouder is een goede boom voor ze te zijn.  Een boom waarvan ik hoop dat zij deze wel  kennen en hoe gegroeid en ontstaan is.  Met of zonder verplichte figuren.

https://www.woorden.org/spreekwoord.php?woord=de+appel+valt+niet+ver+van+de+stam%2Fboom

Op de foto mijn ouders. Ze zijn hier beide eind 40. En ja, dat spichtige kind op die steen ben ik.