Februari 2020 : terug van een bijtankvakantie bij vrienden van wat ik dacht winterdip. Inmiddels weet ik beter en zijn er meer lichte als ook donkere dagen. Vlak na terugkomst werd iedereen geconfronteerd met het onzichtbare, ongrijpbare iets wat na nu bijna 2 jaar, steeds vreemdere vormen aanneemt. Ik, die eigenlijk een vrij volgzaam, doe... Lees verder →
Boetekleed
Met het achterliggend experiment werken in een duurzame mode winkel ben ik weer meer op straat en aan de wandel om lijf in beweging en het hoofd rustig te houden. Tijdens een wandeling vorige week kwam ik haar tegen. Een glimlach van oor tot oor, rode bloem in het haar, een rode boodschappentrolley achter zich... Lees verder →
Boterpiet en Woke
https://www.shutterstock.com/nl/g/margouillatphot De boot is vertrokken, de jutezak weer opgeborgen en de boom, als ie nog niet stond, brengt bij de meeste mensen meer licht in een tijd van donkerte. Mijn herinneringen aan pakjesavond, of beter gezegd, de aanloop hierheen zijn onder meer aan een pietenpak. Mijn moeder maakte veel van onze kleding zelf. Vermoedelijk ontstaan... Lees verder →
Code Zwart
Meneer O is dood. Hij had al wat langer hartklachten. Meneer O was niet gevaccineerd. Meneer O was ook diabeet, reed in een scootmobiel en was te dik. Dat laatste was niet zijn schuld. Op school werd hij vroeger gepest en om dat verdriet te troosten gaven zijn ouders hem meestal iets lekkers. Eenmaal wat... Lees verder →
Slippertjes en Centenkwesties.
Uit de hoed fantasie is me niet heel veel toebedeeld. Zomaar een verhaal verzinnen of rollenspellen is niks voor mij. Vertellen over iets, voorlezen, iets uitwerken, dat kan ik wel. En schrijven doe ik zo lang ik me kan herinneren. Lijstjes, kasboekjes, krabbels her en der, een kaart. Brieven. Zo ook krabbels en belevenissen in... Lees verder →
Strepenjagers.
Gisteren was het de 3e dinsdag in september, Prinsjesdag. Dit jaar voor de 2e keer op rij een kouwe kermis zonder koets en feestelijkheden met een samengeraapt zootje demissionair, een centrum afgezet met enorme blokken en veel blauw en een koning die volgens zijn vrouw af en toe een beetje dom is. Nu heb ik... Lees verder →
..Hakken in het zand.
Mijn 1e echte baan was bij een bedrijf in koffieautomaten. Vers van de middelbare en niet wetend hoe verder. Ik wilde stewardess worden maar dat was afgekeurd. Het aangeboden alternatief, doorleren voor kleuterjuf zag ik echt niet zitten maar wat dan wel. Tussenjaren en rondreizen om jezelf te ontdekken zoals nu standaard lijkt te zijn... Lees verder →
..Groen doen.
Van een aantal mensen uit mijn omgeving is recent het huisdier ingeslapen. Niet hetzelfde als een huisgenoot, maar voor hen geliefd gezelschap dus verdriet alom. Snap ik best. Een beest geeft aanspraak, er is altijd iets thuis en blij je weer te zien maar geeft geen ergernissen als tandpasta klodders of flosdraad in de wasbak.... Lees verder →
..en Ansje.
Komend uit een arbeidersgezin hadden we het thuis niet breed maar waren we ook niet arm. Pa had een auto maar mijn moeder deed alles op de fiets. Ze had trouwens geen rijbewijs maar dat terzijde. Een doodgewoon gezin met een toetje op zondag, chips en frisdrank op zaterdag. Wat destijds heel normaal was. Net als veel... Lees verder →
..1,2,3,4 hoedje van
Bevangen door die kleine Japanse ben ook ik aan het ontspullen geslagen en dan met name, zoals wellicht opgemerkt op you tube, in mijn klerenkast. En dus komen er spullen tevoorschijn die zowel ja als nee joy sparken. Zo ook dit hoedje. Onderdeel van het pakje wat ik droeg op mijn trouwdag. In tegenstelling tot... Lees verder →
Lydia blogt. Over kleren, gewone en niet gewone dingen. 