Zomaar een dag.

Er zijn eigenlijk geen zomaar een dag dagen. Afgezien van de speciale dagen in relatie tot geloof al dan niet gericht op commercie geeft een wilde greep ; Warme truien dag, zwarte maandag, de dag van de pannenkoek, vriendinnen dag (17/3), complimenten dag, vergeet jezelf niet dag, naakt tuinieren dag en vandaag is het een keus uit 3 dag. Pi dag, rivieren en tegen damdag en steak en BJ dag. Dat laatste, tja. Best sneu voor de betreffende partij wanneer daar maar 1 dag voor is 😉

Maar goed, elke dag is dus een speciale dag. En feitelijk is dat ook zo. De zon komt op en gaat weer onder en zonder er iets voor te hoeven doen is er weer een nieuwe dag die je kunt afstrepen, speciaal kunt maken, voorbij kunt laten glijden enzovoorts.

Vorige week donderdag was het internationale vrouwendag. Een dag om te vieren dat de meeste van mijn lezers en ik, vrouw zijn. Bijzondere wezens, veelal bezige bijen en hoewel vrouwen niet met uitsterving bedreigd worden zou de wereld veel minder kleurrijk zijn zonder deze soort.  Alleen vanwege de voortplanting al om maar wat te noemen. Die er zonder man trouwens ook niet is en dat zou dan weer saaier zijn. En kouder ook.
Maar Wereldvrouwendag dus.  Ik werd uitgenodigd voor de film Noces, vertoond in de paleiskerk Den Haag. Een bijzondere locatie voor een bijzondere film en georganiseerd door Zonta.  Tot vorige week voor mij onbekend.  Ter info ; Zonta is een neutrale, niet partij of religie gebonden internationale beweging met de missie dat;

“Er een wereld tot stand komt waarin mensenrechten en fundamentele vrijheden zijn verzekerd voor alle vrouwen en dat de juridische, politieke, economische en professionele rechten van vrouwen evenals onderwijs en gezondheidszorg geen beperkende bepalingen kennen om gender redenen.”   

Niet de makkelijkste missie en, in veel situaties helaas nog noodzakelijk. De film heet Noces en gaat over Zahira, een in België opgroeiend meisje van Pakistaanse afkomst. Een meisje zoals de meeste tieners, met vriendinnen, school, uitgaan en een vriendje.  Uit een hecht gezin met zusjes en een broer. Totdat er voorbereidingen worden getroffenen voor een gearrangeerd huwelijk met een man die ze niet kent, nog nooit heeft ontmoet en in Pakistan woont. Zahira wil niet.

De film geeft weer wat dit met Zahira en de andere familieleden doet. Wat mij betreft laat deze film haarscherp zien hoe er onuitgesproken gemanipuleerd wordt met gevoelens en die van Zahira’s broer om de schande van de familie te redden.  En hoewel dit een film is gebeurt dit te vaak ook echt.

Vrouw, man, kind, collega, geliefde, de onbekende;  niemand zou gedwongen, gemanipuleerd of onderdrukt mogen worden. Tradities, geloofsovertuigingen en rituelen, op plaatjes vaak mooi maar in het echt niet altijd.  Voor Zonta, andere organisaties maar bovenal voor de mens zelf, er is nog een lange weg te gaan.

http://www.zontadenhaag1.nl/femmes-for-freedom/

http://www.paleiskerk.nl