Februari 2020 : terug van een bijtankvakantie bij vrienden van wat ik dacht winterdip. Inmiddels weet ik beter en zijn er meer lichte als ook donkere dagen. Vlak na terugkomst werd iedereen geconfronteerd met het onzichtbare, ongrijpbare iets wat na nu bijna 2 jaar, steeds vreemdere vormen aanneemt. Ik, die eigenlijk een vrij volgzaam, doe... Lees verder →
Boterpiet en Woke
https://www.shutterstock.com/nl/g/margouillatphot De boot is vertrokken, de jutezak weer opgeborgen en de boom, als ie nog niet stond, brengt bij de meeste mensen meer licht in een tijd van donkerte. Mijn herinneringen aan pakjesavond, of beter gezegd, de aanloop hierheen zijn onder meer aan een pietenpak. Mijn moeder maakte veel van onze kleding zelf. Vermoedelijk ontstaan... Lees verder →
Code Zwart
Meneer O is dood. Hij had al wat langer hartklachten. Meneer O was niet gevaccineerd. Meneer O was ook diabeet, reed in een scootmobiel en was te dik. Dat laatste was niet zijn schuld. Op school werd hij vroeger gepest en om dat verdriet te troosten gaven zijn ouders hem meestal iets lekkers. Eenmaal wat... Lees verder →
Boetekleed
Met het achterliggend experiment werken in een duurzame mode winkel ben ik weer meer op straat en aan de wandel om lijf in beweging en het hoofd rustig te houden. Tijdens een wandeling vorige week kwam ik haar tegen. Een glimlach van oor tot oor, rode bloem in het haar, een rode boodschappentrolley achter zich... Lees verder →
..en Ansje.
Komend uit een arbeidersgezin hadden we het thuis niet breed maar waren we ook niet arm. Pa had een auto maar mijn moeder deed alles op de fiets. Ze had trouwens geen rijbewijs maar dat terzijde. Een doodgewoon gezin met een toetje op zondag, chips en frisdrank op zaterdag. Wat destijds heel normaal was. Net als veel... Lees verder →
Het zou toch over kledingstukken gaan? Wat hebben natte voeten daar nu mee te maken. Nou, best veel. In Limburg is men druk doende met het opruimen en opnemen van de schade na de abnormaal zware regenval. De beelden van ondergelopen huizen en gebied in onder meer het geuldal voerden me terug naar 1994 in... Lees verder →
Oftewel ; Hoe je door het kopen van een truitje afglijdt en bij een psycholoog terechtkomt. Lydia Blogt had net zo goed vallen en opstaan kunnen heten. Of mijn ganzenbord leven. Ga terug langs start en lever in wat je hebt of zoiets. Een blokkentoren aan varianten van levenslessen die iedereen opstapelt. Mijn toren was... Lees verder →
… en Afval
Er is veel te doen over dat waar we in verstrikt raken. Gelukkig ook positieve beweging maar toch. De supermarkt van de hamsteracties roeptoeterde nog niet zo lang geleden trots de strijd aan te gaan met de plastic doppen op verpakkingen. Nu ben ik van de generatie omslag buurtwinkel naar supermarkt. Destijds een bijzonderheid om... Lees verder →
Sorry.
Afstand houden. Waar je ook gaat of staat wordt je ermee geconfronteerd. En; we doen het voor anderen. Nog zo'n kreet die ons om de oren vliegt. Maar ook, je bent een aso als je je niet aan de regels houdt. Tja, en nu ligt u zelf onder vuur. Want het blijkt toch wel moeilijk. We... Lees verder →
Vleugellam
Zo af en toe slenter ik door Delft. Hier een hapje, daar een drankje, wat snuffelen in een van de vele, niet doorsnee winkeltjes. Ik hou ervan. Net als heel veel andere mensen. En dat maakt het druk. Zo druk dat, waar je ook loopt, je op veel plaatsen schouder aan schouder raakt met andere... Lees verder →
Tegendraads. Over kleren, gewone en niet gewone dingen. 