Lydia blogt. Over gewone en niet gewone dingen.
Praatjesmaker, roeptoeteraar, verteller, luisteraar, terrasfilosoof en over het algemeen een optimist. Ik schrijf over zaken die me raken, vermaken, fascineren, irriteren, interesseren en meer. Zoals ik ben. Een Haags meisje van 50ennogwat. Financieel incontinent en met kleine stappen naar een duurzamer leven. Lees je mee? Of wordt volger en deel. Daar groei ik van 😉
Afstand houden. Waar je ook gaat of staat wordt je ermee geconfronteerd. En; we doen het voor anderen. Nog zo'n kreet die ons om de oren vliegt. Maar ook, je bent een aso als je je niet aan de regels houdt. Tja, en nu ligt u zelf onder vuur. Want het blijkt toch wel moeilijk. We... Lees verder →
Al eerder heb ik benoemd een planderaar te zijn. Afvalraper in feite maar dat klinkt niet hip. Vrijwel al mijn jasjes en tassen herbergen ergens een zakje om hand schoon te houden en een tasje om de zooi in te doen tijdens het te voet voortbewegen of ik neem wat mee als ik ga. In... Lees verder →
Gisteren is niet vandaag en door. Om de tijd tussen uitsluitsel van de verzekering (gestolen fiets gisteren) en toch mobiel te kunnen zijn heb ik voor een maand een ijzeren paard gehuurd bij swapfiets. Prima oplossing zonder gedoe. Het regelen hiervan dwong me naar de stad waar ik sinds begin maart niet meer ben geweest.... Lees verder →
Flashback naar 1997/1998 en
De meeste mensen zijn net als ik, in het bezit van een bed. Dat ding wat je verschoont, opschudt en jezelf vast wel eens aan hebt gestoten, bezeerd of geërgerd en waarschijnlijk al jaren hebt.  Niet dat je je hele leven dezelfde matrassen hebt maar wanneer het tijdperk aangebroken is dat je je eigen voordeursleutel... Lees verder →
Recent las ik weer zo’n verhaal van een vrouw die de oh zo vreselijke 50 aangetikt heeft en zich bij het wakker worden op die dag blijkbaar opeens een bejaarde voelt. Om zich minstens 15 jaar jonger te voelen doet ze heur haar in een hoge staart. Schijnt een trucje te zijn waardoor de boel... Lees verder →
Het gevecht in mijn kop. Rammelt, schuurt en graaft. Het houdt maar niet op.
Wat er in gaat komt er uit. En gaat er misschien weer in.
Gezond zijn en blijven. Wie wil dat nou niet. En als je dat bent, ben je je daar dan ook bewust van.?
Recentelijk kreeg ik de vraag weer eens. Hoe lang ben je nu werkloos? De vraag waar mijn nekharen van overeind gaan en schouders van gaan hangen. En dat is nou net wat ik, en alle anderen met kennis, kunde en wilskracht niet nodig hebben en zeker niet willen. Ik voel me niet zo en wil... Lees verder →
