Lydia blogt. Over gewone en niet gewone dingen.
Praatjesmaker, roeptoeteraar, verteller, luisteraar, terrasfilosoof en over het algemeen een optimist. Ik schrijf over zaken die me raken, vermaken, fascineren, irriteren, interesseren en meer. Zoals ik ben. Een Haags meisje van 50ennogwat. Financieel incontinent en met kleine stappen naar een duurzamer leven. Lees je mee? Of wordt volger en deel. Daar groei ik van š
Stikstof, fijnstof, CO2 uitstoot, broeikaseffect, plastic soep, een stijgende zeespiegelā¦ Ā het houdt niet op. Niemand staat handenwrijvend op met het idee ālaat ik vandaag eens flink mijn best doen om de wereld te verpestenā en de meeste mensen willen ook wel maar ja, dan moet er iets ingeleverd of aangepast worden aan de levensstijl en... Lees verder →
Toen ik Zaterdagnacht met 2 anderen naar huis fietste merkte de man in het gezelschap op zin te hebben in de dag want Vaderdag. Hij, gescheiden, ziet zijn dochter gelukkig regelmatig maar vandaag zou dan toch specialer zijn.Ā Vervolgens de vraag of mijn jongens zich bezighielden met Vaderdag. Nope, al jaren geen Vaderdag meer in... Lees verder →
Urk en de straat waar ik opgroeide. Een zooitje ongeregeld.
Druk druk druk. Het vrijdagmiddag gevoel en de waanzin? van december.
Na 2 jaar weer aan de bak, in een pak. Ben je dan gekleed of verkleed?
De worm die na 9 maanden op de wereld komt groeit uit tot een volwassen mens. En dat gaat lang niet altijd zonder hindernissen.
Niet in de keukenpan, wel in mijn bovenpan. Veroorzaakt door een huishoudklus. Of je nu wel of niet de kost buiten de deur verdient, huishoudklussen staan altijd op de lijst en ook bij mij gaat daar wel eens iets mis. In het kader van opruimen wintergoed, jawel de temperatuur gaat stijgen in de omgeving van... Lees verder →
Dat je als ouder wordende af en toe geconfronteerd wordt met zaken die aan me voorbijgegaan lijken te zijn is al een poos aan de gang. Heeft misschien met leeftijd te maken, misschien ook met niet de juiste bladen lezen.Ā Het zou ook desinteresse kunnen zijn of, en dit is heel erg, kom ik dus... Lees verder →
Pijnlijk werd ik met mijn neus op het feit gedrukt dat jongste ouder wordt en van het mannelijk soort is. Vorige week was er een van die avonden dat ik hem ge zinnelijk voor de buis kon krijgen om de film "The Bear" te zien. Het leek me heel fijn en verantwoord om ook eens... Lees verder →
