Gelukkig nieuwjaar.

Nieuwjaarsdag. Her en der klinkt nog een eenzame knal, de mist in mijn hoofd is opgetrokken en het maagzuur ook zo goed als. Weliswaar staat de groene vriend zijn laatste naalden los te laten op het balkon en liggen de ballen weer op zolder maar de klus is al schommelend, niet in staat tot meer, met gammel lijf als een schildpad, of slak? geklaard. Was ik voorgaande jaren dansend tot in de vroege ochtenduren of in gezelschap van anderen zonder te hoeven uitbrakken de volgende dag, vandaag geveld door een kater. Van welgeteld 3 glazen en een combinatie van oliebollen, appelbeignets en ander lekkers. Dingen die normaliter met gemak in het gat onder mijn neus verdwijnen maar met elkaar een giftige mix blijken te zijn waardoor de 1e dag van dit maagdelijk jaar als bij toverslag weggehapt is.

Alles is en ging anders vanaf half maart. Zeker waren er hoogtepunten. Nog niet bewust van de komende doemdeken was ik begin dit jaar op avontuur, heb ik genoten van fijne dagen in luchtige kleertjes, mocht ik leunen tegen heel veel liefs als aandacht, kaartjes, uit huis worden getrokken om te wandelen en had ik zelfs tijdelijke katknuffels maar in grote lijnen heb ik 2020 ervaren als een grijze irritante, telkens terugkomende donderwolk, al dan niet aangejaagd door het C circus met niet aflatende heil en verdoemmenis berichten. Covid was, weliswaar in een andere gedaante, al veel eerder mijn brein in geslopen.

En aldus zat ik vanaf half september thuis op de bank met het label overspannen en randje depressie. Bored-out. Dat kan dus ook. Maar na elke dag weer een nieuwe en dan is het opeens kerst. En zoweer kreeg deze gringe er zin in. Feestelijkheden Ik had me al laten ompraten de boom weer van zolder te halen, het zou me goed doen, en tot mijn eigen verbazing heb ik die verruild voor een echte. Uh ja, prinicipes overboord want helemaal niet duurzaam. Om tot een anderhalve meter schofthoofgte te komen voor een dag of wat ballenvracht in huis moet zo’n groene vrind namelijk ongeveer 16 jaar voeding uit de grond omhoog zien te krijgen, wordt ie bruut omgezaagd, in een net gejast en dan mag hij of zij ook niet eens bij het compost. Wel is ie bijna 4 weken mijn lichtgevende vrind geweest, dat dan weer wel. En aangezien de jongens dit jaar ook eens niet naar ex schoonfamilie gingen bedacht ik me ook maar eens uit te pakken aan tafel met een kerstbox van de verse hallootjes en heb ik virtueel gewinkeld bij platform104. Beide volledig plastic vrij en lokaal. En daarmee mijn moreel in disbalans geknakte ziel toch weer enigzins gerustgesteld.

Zoals de meeste mensen zijn er heus zaken die ik mis of weer zou willen doen. Maar door een prikje weer teruggetoverd naar hoe het was? Ik zie het niet gebeuren en niet veel goeds in hoe het was ook eigenlijk. Zo’n avond als gisteren, veilig op je fiets kunnen zonder over alert te zijn op knallers, versmeulde plekken op straat met een in verhouding minimale hoeveelheid vuurwerk is wat mij betreft een goede beweging in verandering en zowel letterlijk als figuurlijk Verbeter de wereld, begin bij jezelf. een verademing. En die uitgeklede kerst waar meningeen moeite mee lijkt te hebben? Het doet me denken aan een tijd dat het normaal was om thuis te zijn met eigen gezin in je woonomgeving. Het zal de leeftijd wel zijn. Of de pam. Kerst versus het Vrijdagmiddag gevoel

Al met al glij ik door naar 2021 met een redelijk gevoel wat mezelf betreft. Voor de foto heb ik nog maar wat sterren in de boom gelaten. Sterren als hoop. Zonder hoop immers geen leven.

Morgen 2 januari 2021. Nog 364 dagen om er wat van te maken. Naar de maan kan de gewone loonslaaf niet, dat is voor een kleine groep van de elite weggelegd. Om een voor en door de loonslaaf naar de maan geholpen moeder aarde achter te laten.

pssst ; je als lezer ontmoeten vind ik leuk, mij volgen nog leuker, volger worden en delen het allerleukst.

En het gaat gelukkig ook de goede kant op met me.

Burn-out… of toch bore-out? | Careerwise | voor Young Professionals