Crommeniecasie

Ik mail en ik schrijf. Blog en dan lekker – ga ik in de overdrijf.

Mijn gezicht is een open book en berichten zend ik digitaal. Skypen, facetimen, instagrammen, het kan allemaal.  Vrienden heb je zonder dat je ze kent, weet jij nog wel wie je bent?
Oops, vergeten – ik heb ook nog een mobiel. Spannende geluiden spuugt ie uit voor de berichten en alarm. In een hippe kleur, lekker warm. Muziek komt eruit met een draadje in mijn oor, contact moet je houden, t gaat maar door.  Snapchatten kan ook maar dat staat bij mij uit. En live met een camera, of zonder geluid.  

Dat is gek want t= toch eigenlijk een gesprek?
Ook ik lijd aan dat virus, t= al oud en zeer besmettelijk. Af en toe schrik ik me rot want heel gewoon, krijg ik een stem aan de telefoon……

Op openbare plaatsen mag je je mobiel niet gebruiken om te bellen.   Dat kan in een telefooncel….