Minstens 3 centimeter korter en in omvang gesmolten door de afgelopen dagen heb ik me ter afkoeling een paar keer naar het strand begeven. Zo ook vorige week zaterdag voor een dansfeestje. Er zijn van die dagen dat je terugkijkt en denkt; had ik de signalen maar niet genegeerd want dit was zo’n dag.
Voor mij zou het vanwege een niet topfitte conditie (ook zo’n dag en iets met een teen) een low profile uitje zijn dus weinig dansen. Vriendin zou me ophalen maar ook haar dag was anders gelopen. Autopech dus auto van zus geleend om bij een vriend van haar iets creatiefs te gaan doen. Na afloop bleek ze de verlichting niet uitgedaan te hebben en vriend geen auto dus de wegenwacht gebeld. Daarop gewacht en om de tijd aangenaam door te brengen geluncht. Een mens moet immers eten nietwaar. Omdat ze smiddags afgesproken had op ziekenbezoek te gaan ging ze meteen door. De bewuste zieke was in mineur en vooral verdrietig want vrijwel geen vertier op zaterdag, warm en misschien niet meer terug naar huis kunnen. Vriendin heeft een goed hart en bedacht dan maar niet naar huis te gaan voor de opsmuk maar de patiënt op te monteren.
Aldus begaven wij ons iets later dan gepland richting Zandvoort. Niet goed voorbereid via een omweg toch op tijd op de plaats van bestemming aangekomen (jaja, er is zoiets als googel mappen maar ook dat was die dag een goocheldoos) om de workshop en uitvoering aldaar nog te kunnen meemaken. Volgens de aanwijzingen was het 800 meter en 2 paviljoens verder lopen vanaf de parkeerplaats. Moest te doen zijn met die teen.
Na al minstens 3x verder gelopen te hebben dan 800 meter, inmiddels op het zand lopend 2 verlaten strandlocaties verder en de bewuste locatie nog niet in zicht te hebben kregen we twijfels of het toch niet de andere kant op zou zijn. Iets met vrouw zijn? Aldus omgedraaid en dezelfde weg terug gegaan. De workshop en uitvoering hadden we inmiddels toch al gemist, lopen ging nog wel, het was aangenaam op het strand, er was genoeg te zien en te ruiken en ach, er zou ook dansen zijn. Van Zuid naar Noord lopend de bewuste locatie nog steeds niet tegengekomen en na zo’n 2 en half uur lopen hebben we er de brui aangegeven en zijn we dorstig, hongerig en bekaf neergeploft bij https://www.ahoi.nl/
Deze strandpachter kende de niet gevonden locatie wel en wist ons te vertellen dat we wel aan de goede kant zijn geweest maar nog iets verder hadden moeten lopen. Duhhh flutorganisatie, vermeld dan gewoon 8 km op bij je aanwijzingen he. Aan bashen doen we niet maar tantra dansen op Zandvoort gaan we ook niet meer doen.
Ahoi bleek niet zomaar een gekozen naam en Bram meer dan een redder want hij bood aan ons er te brengen per auto. Als dat niet bijzonder is !!
Onderweg bleek Bram Molenaar geen eendagsvlieg onder de pachters maar een nazaat uit een generatie van strandpachters en een verhaal te hebben als uit een boek. Zijn voorouders gingen na het vissen zomers met een kar het strand op voor de verkoop van zuur en groeven een blok ijs onder het zand om daar de boel koel mee te houden en waren daarmee min of meer de eerste ondernemers op het strand. Naast visser ook jutter en zo ook Bram in de wintermaanden of wanneer er iets te jutten is. Op de vraag wat de beste vangst was antwoordde hij dat de mooiste vangst ook de beste is. Oftewel, zijn meermin die een dezer dagen bevalt van hun 1e kindje. En iets met heel veel hout en ooit een haai. Zoals in veel plaatsen doet men ook in Zandvoort aan bijnamen en een nog mooier verhaal is het ontstaan van de bijnaam van zijn familie. Dezelfde grootouders hebben eens een Franse drenkeling uit zee gehaald en in huis opgelapt. Beide konden elkaar niet verstaan en uit het door de fransman uitgesproken Bonne Nuit dachten ze dat hij minstens zo moest heten. Van Bonne Nuit is het verbasterd naar Bonnie en zo is het nog steeds de bijnaam van de familie Molenaar. Of het een legende is heb ik niet kunnen achterhalen, een mooi verhaal is wel.
Dit dus onderweg naar Zuidcoast maar eenmaal daar aangekomen, wat toch een flink stuk rijden was, bleek er niets of niemand (meer) te zijn. Wij mochten gelukkig weer met onze jutter terug en hebben ons bij Ahoi tegoed gedaan aan schuimend bier en goed eten, genoten van de ondergaande zon en fijn gezelschap.
Aldus werd het toch nog een dag met gouden rand. Onderweg naar de auto zijn we nog bijgepraat over de watertoren door een voorbijganger en getipt op een ander feest maar wij, en overduidelijk mijn voet, vonden het mooi geweest.
Aardige mensen wel daar in Zandvoort. Schip Ahoi !! Vond je dit leuk om te lezen? Reacties zijn fijn, mij volgen en delen met anderen waardoor ik groei in volgers ook.
bron foto ; https://www.ahoi.nl/
Een dag met een gouden rand ; https://en.wikipedia.org/wiki/Silver_lining_(idiom)
Tegendraads. Over kleren en andere stof. 
Wat een avontuur Lydia! Als alles anders loopt dan gepland, en daar van genieten, zo hoort het. Dat vind ik ook.
LikeGeliked door 1 persoon