Met naald en draad.

De meeste lezers weten dat ik mezelf op woensdag en vrijdag bezig houdt met en op mijn kinderkleding ruilpunt wat ontstaan is uit vrijwilligerswerk. Mijn motortje hierin is consuminderen, meer doen met minder, (hopelijk) bewustmaking van ons gedrag ten aanzien van kleren en mijn geïnteresseerde nieuwsgierigheid in mensen. De diversiteit van mensen in bezigheden, verhalen of redenen. Zo raakte ik met Patricia, 1 van mijn bezoekers, in gesprek over haar kampeervakantie in zweden. Niet zomaar kamperen of glampeeren maar historisch kamperen. Ik had er nog nooit van gehoord. Van haar deze week een gastblog.

Hoe mijn hobby mijn kijk op kleding veranderde.

Alles begon een aantal jaar geleden. Een vriendin van me stond met zelfgemaakte kleding op een beurs en vroeg me te helpen. Ze had wel een jurk voor me om aan te doen in de stijl van haar aanbod. Nu wist ik wel dat het geen gewone dagelijks te dragen kleding was en dit een specifieke doelgroep aantrok waar ik me goed bij voelde. Van 1 keer helpen kwam meer en na wat keren vroeg ze me mee naar een 2 daagse markt met overnachting in het Archeon. Daar leerde ik weer andere mensen kennen die me meevroegen naar andere plekken. Plekken om het dagelijks leven in een historische tijd te “spelen”. En vanaf toen raakte ik in de ban van een hobby die levende geschiedenis heet. Soms informatief, waarbij ik aan bezoekers vertel hoe een gemiddelde dag er in die tijd uitzag. Of ergens met anderen zijn waar we een paar dagen het dagelijks leven van een bepaalde periode in kleding, aangepast aan de gekozen historische tijdgeest leven. Eenvoudige maaltijden bereiden in ketels op open vuur, spelen, kleding repareren, weven, houthakken, werken aan gereedschap uit die tijd. Gezamenlijk, overzichtelijk, simpel en bewerkelijk. Een vakantie zoals in zweden, in een totaal andere omgeving die historisch aandoet zijn daarin wel hoogtepunten.

De kleding die ik bij samenkomsten draag zijn door mijzelf met de hand gemaakt. (In de middeleeuwen waren er immers nog geen naaimachines) Ook gebruik ik alleen natuurlijk materiaal, meestal linnen ondergoed en wollen overkleding. Het maken van een kledingstuk neemt veel tijd en het gebeurt heus dat een jurk al meerdere keren uit frustratie in een hoek is gesmeten.

In zo’n staat vraag ik me af of mijn middeleeuwse tegenhanger ook zo gevloekt heeft als het niet lukte of opschoot. Ik kan me echt niet voorstellen dat de vrouwen in die tijd altijd even kalm en rustig bleven, zij moest immers ALLES zelf naaien.

Een middeleeuwse kledingkast was alleen lang niet zo vol als de onze. Een gemiddelde burger had 2 tot 3 sets overkleding en een aantal onderhemden. Elk kledingstuk werd daarom gekoesterd en eindeloos gerepareerd. Als het echt te versleten was om te herstellen, kon er vaak nog wel een kledingstuk voor een kind van gemaakt worden.

Ik probeer mijn historische kleding met zorg te behandelen. Vooral omdat er zo veel werk in zit.

Het kennismaken met deze hobby is mede bepalend geweest voor verandering in mijn leefstijl. Het besef dat ik meer dan genoeg heb en ook komt er geen kleding van synthetische stoffen mijn huis meer in. Hoe dubbel zou het zijn als ik een kast vol wegwerpkleding zou hebben van vervuilend materiaal of goedkope winkels, veelal gemaakt door mensen met machinerie aangepast aan de tijd waarin wij nu leven maar die qua werk omstandigheden schuurt aan moderne slavernij. Wat ik nog heb draag ik tot het op is of geef ik weg. Ondergoed koop ik wel nieuw en als ik mezelf verwen met iets kopen, zowel nieuw als 2e hands, kies ik voor een duurzaam item. Wanneer echt iets nodig is ook struinen op doorverkoop sites een fijne ontwikkeling van deze tijd, uren scrollen overkomt mij ook en is minder intensief dan stenen winkels afgaan.

Toch kan ik mezelf sinds deze hobby goed ook hierin beheersen. Waarom zou je 30 broeken nodig hebben? Je hebt er echt maar eentje per keer aan.

Ik doe dit nu ongeveer 5 jaar zo, en de totale hoeveelheid van kleding en aanverwanten bevat tussen de 80 tot 100 items. Zo heb ik elke dag mijn lievelingskleren aan en wordt elk stuk gerepareerd waar nodig en gedragen tot het écht versleten is.

Hopelijk kan ik met mijn verhaal andere mensen inspireren om eens kritisch naar hun kast en koopgedrag te kijken. Meer info over mijn hobby vind je op: http://www.facebook.com/timetravelexperiments

Patricia.

Vond je dit leuk te lezen en heb jij kleding die speciaal voor je is of een bezigheid die te maken heeft met kleding, ik hoor het graag. Over onze en mijn behoefte in veel schreef ik de De hunkermol, wie kent hem niet.