Gegund gezond.

Voor straks lekker slapen en morgen gezond weer op.

Daar sloot Sonja Barend haar programma mee af. Voor mij is Sonja een persoonlijkheid en boegbeeld van het begrip talkshow. En ondanks haar craquelé is lady Barend nog steeds een verschijning waar je ongewild voor opstaat. Love her or hate her.

Dat zinnetje wat zo kenmerkend voor haar was zal, net als een cruijffiaans, voortleven.

Maar dat morgen gezond weer op is niet zo vanzelfsprekend. Ik vanmorgen gelukkig weer wel. Met een extra 50ennogwat levensjaar erbij. Jarig zijn. Nog lang niet op de tree waar Sonja staat maar toch, het klimmen gaat sneller dan ik zou willen. Deze razende trein bestuurt zichzelf en heeft geen ingebouwde noodrem.

Dat gezondheid een groot goed is weten we wel, en dat het een bron van hilariteit, verdriet, ergernis en meer nog om over te schrijven is ook.

In mijn omgeving zijn er inmiddels mensen vertrokken naar een volgend leven of andere, voor ons aards gepeupel niet te bezoeken noch te verpesten bestemming en in mijn vriendenkring zijn er mensen gelukkig beter of met goede vooruitzichten maar wordt er ook wat gekwakkeld. De een met handen, de ander met voeten, overgangsklachten, weer een andere met een hernia, mijn zwakke plek zit tussen mijn oren en een ander had een bobbeltje in haar borst wat gelukkig niets ernstig bleek. Dat deed me trouwens terug schieten  Borst-praat. in de tijd.

Mijn buurman is ook aan het kwakkelen. Mijn Marokkaanse buurman die zo lekker bezig was met gezonder worden want ietsje te zwaar en al dat gebakken of gefrituurde eten, dat kan ook niet goed zijn zei hij. Buurman ging hardlopen en vroeg mij af en toe wanneer ik ook weer eens mijn loopschoenen aan ging doen. Een tijdje terug viel me op dat ik buurman al even niet meer gezien had. Ik woon op een portiekflat met 7 andere bewoners die elkaar groeten, een praatje maken in het voorbijgaan, bonnetjes delen en als nodig iets lenen bij elkaar. Een fijne plek waar mijn jongens en ik zijn terechtgekomen in een shitperiode. Met op dit portiek ook de Marokkaanse buren waarvan de dochter aan de deur stond met limonade en loempia’s de avond van onze verhuizing die veel meer werk bleek dan geraamd was en hulptroepen voor werden ingeschakeld door het verhuisbedrijf.  Blij toe dat ik dat trouwens gedaan had want echt, je houdt vrienden over met rugklachten.

Buurman kom ik af en toe weer tegen. Een stuk slanker maar niet door gezonder leven. Buurman heeft kanker, ondergaat chemo en is inmiddels grijs.  Zoals hij zelf zegt, inshallah word ik beter. Ik bid niet, wel kijk ik af en toe omhoog of in die richting en vraag ik de engelen om het schenken van limonade, thee of koffie als afscheidsdrankje voor hem en een ieder die me lief is, nog heel lang uit te stellen.

Straks lekker slapen en morgen gezond weer op.

XXX

Vond je dit leuk om te lezen? Misschien dan ook Hoopje draad. Maandag tot Maandag – 34 en/of Losse draad. Lief en Leed