Hoopje draad. Maandag tot Maandag – 34

Een week als een achtbaan.

Ma : over de maandag valt niet veel te melden, gepositioneerd voor het vierkante oog om te schrijven, de was en wat gepoetst in huis. Wat te doen aan die fokking fruitvliegjes? Als iemand me kan zeggen hoe die krengen zich in no time vermeerderen en het nut ervan, tell me! Het plan om met oudste zus in huis van mijn oudste te logeren, ze kan niet bij mij vanwege de trappen, krijgt vorm. Alles kan net aan tussen de behandelingen door. Naar aanleiding van wat ze een dag of 10 terug aan de telefoon zei graag mee te maken en de mooie ervaringen die ik vorige week hoorde bij de Ruimte realiseer ik me ook mensen te kennen die dit doen en gooi ik wat appjes rond om donderdagavond een kleine drumcirkel te doen. Later een spontane wandeling met calorie verbruik.

Di : Vandaag 34 jaar geleden was het mijn trouwdag. ..1,2,3,4 hoedje van Inmiddels ben ik al langer niet dan wel geringd. Geen afspraken of verplichte figuren vandaag. Veel appjes met die en gene om die spontane drumcirkel. Via via kan ik zelf een drum lenen en er is een goed bereikbare locatie zodat ze niet ver hoeft te lopen of wij haar kunnen dragen. Smiddags naar de film Laal Singh Chadda; de Indiase versie van forrest Gump. Vrijwel dezelfde verhaallijn, wat een rotzooitje in dat land ook. s’avonds J hier met biryani. Indiaas eten. Wat een toeval😉.

Woe : Oudste vertrekt vandaag weer voor werk naar VS, in de buurt van de zoutvlaktes. Bij een van de vorige klussen daar stuurde hij me een foto erop te staan. Een ongelooflijke oneindigheid. Vandaag ook KrijgdeKleertjes dag. 5 bezoekers vandaag waarvan 1 ook in dezelfde tassenketting blijkt te zitten en 2 ervan via via ervan hebben gehoord en voor het eerst komen. Ook de facebook en Instagram pagina groeit in volgers. De reacties dat alles er netjes bij ligt/hangt, schoon en absoluut een 2e ronde waard is doen me goed. Net als met bloggen groeit ook dit initiatief vooral door het delen. De tassenketting is geboren uit het hoofd van Nichon Glerum, net als ik, een duurzame missy. Zij weliswaar met een een professionele creatieve achtergrond, een flink netwerk en lijkt de mooiste creaties uit de tassen en ruilwereld te scoren maar is dan ook al jaren hiermee bezig. Met de tassenketting ben ik trouwens bezig een fysieke ruilmiddag te organiseren. De datum staat gepland op 24 september. Ook in de tassenketting is het overgrote aanbod uit de fast en ultra fastfashion lijn. Voor zowel deelnemers van de ketting als KdK, beide landelijke initiatieven, hou ik hoop dat als er wel nieuw wordt gekocht, er andere keuzes gemaakt worden waardoor het monster van vervuiling, grondstoffenuitputting, ongelijkheid en armoede minder gevoed wordt🥴.
Weer thuis wordt ik in de namiddag gebeld door de man van mijn zus. Het logeerpartijtje kan niet doorgaan. Medische hulp is onderweg, zus is 2x van haar stoel gevallen, erg onrustig en van het minimale wat ze eet en drinkt blijft er niets in. Ook jongste belt, hij is moe en chagrijnig van de warmte en weet niet wat te eten. Hier hond in de pot, ik heb het restje biryani net op.

do : Update in de situatie van zus. Ze is in het ziekenhuis gehouden en vooral uitgeput door warmte en niet binnenhouden van voeding en vocht. Ik informeer degene die zouden gaan drummen, ze gaan toch. Van goede intenties en energie delen kun je nooit teveel krijgen en het is een mooie zomeravond. Mijn planning is door het niet doorgaan leeg en om de zinnen wat te verzetten fiets ik naar de bios. Na afloop een gemiste oproep van haar dochter maar mijn telefoon is leeg. Eerst naar huis om op te laden. In de brievenbus een variant aan post waaronder een grote kaart waarvan ik stilval en tranen loslaat. Een liefdevolle tekst en waardevolle confetti. pfffffft. Robin Hood ? Dan dochter van zus gebeld, het gaat rap slechter. Bloeddruk & nierfunctie extreem laag en ontstekingswaarden hoog. Ze is wel bij maar het gaat niet lang meer duren. Ik bel jongste, we gaan naar het ziekenhuis. Omdat ze woensdags bij haar dochter op bezoek waren ligt ze in Capelle in plaats van waar ze wonen. Wat ironisch genoeg, praktisch blijkt aangezien vrijwel de rest van aanverwanten hier in het westen woont. Nog ironischer is weer oog in oog met familie te staan. Jongste zus komt vrijwel gelijktijdig aan. Zelf doet ze weliswaar niet mee met de drumcirkel maar mijn niet in een hokje passende, liefdevolle, nimmer oordelende oudste zus krijgt het voor elkaar om in vrijwel dezelfde week als mijn breuk met de andere familieleden 13 jaar geleden de boel bij elkaar te trommelen. De energie in haar kamer is goed, er wordt gelachen, gehuild, wat gepraat over koetjes en kalfjes. Ze wordt na het zien van die en gene wat rustiger en geeft toe aan pijn. De verpleging maakt het haar zo comfortabel mogelijk maar het is hartverscheurend. Jongste zus blijft bij haar vann8, zus is in goede handen. s’avonds thuis krijg ik het filmpje en de foto’s van het drummen.

Vrij : wakker worden met een appje dat zus vrij rustig is ingeslapen. Het hiernamaals heeft er een prachtige paradijsvogel bijgekregen. Volgende week zou je 70 worden, met je liefde voor feestjes en mensen bij elkaar brengen zou jouw teruggeven zomaar op op dezelfde dag kunnen zijn.

za : Ik ben meer lamgeslagen dan verdrietig. De tranen komen niet door, zeurende koppijn. Mijn bank en telefoon vandaag toevlucht. Vanmorgen lang met ge-emigreerde broer aan de telefoon. Het is een broer maar uit huis gegaan toen ik een jaar of 11 was en hij net 17. Net als zus, om verschillende redenen ook jong. Erg veel van hem weet ik, net als van de anderen niet. Met het overlijden van zus maakt dit 7 in de directe bloedlijn. Allemaal met bagage aan een gezin wat zowel een thuis als niet-thuis was. Een familie van los zand. Tenzij je ouders bent met een knik in de bovenkamer maakt niemand er met opzet een rotzooitje van. Dat hebben de mijne ook niet gedaan. Mijn hoofd maakt overuren van herinneringen. Vanavond zou ik eten met J. Ook dit keer komt het mandje van tegoed niet leeg.

Zo ; de hele trukendoos aan mogelijkheden om de cementmolen met stenen in mijn kop stil te krijgen faalt. Smiddags knap ik toch weer op. Din C trekt me van de bank en op de fiets naar delft. Daar wat lopen, een ijsje gegeten en bij een muziektent beland waar een Senegalese band heerlijk rustige afro jazz speelt. Ik doezel weg bij de laatste zonnestralen. Morgen therapie. Zal een welbestede zijn.

Deze maandag tot maandag was natuurlijk niet leuk maar mocht je toch meer van me willen lezen of om de draadjes aan elkaar te rijgen, lees gerust Vechten met monster en/of The day after. Oh ja, de OOTD is van gister en helemaal 2e ronde. Een broek uit de kettingtas, trui van de kringloop en schoenen van Vinted,

https://www.milieucentraal.nl/podcasts/5-in-gesprek-met-nichon