Pandemie 2

Ook in ons kikkerland zit sinds gisteravond de boel op slot. Jongste zat met vriendin plus 3 man en een paardenkop in een restaurant toen de deur dicht ging en is vanaf vanmorgen ook vrij van school.  Ik heb gisteravond bericht gekregen dat het merendeel van de cliënten vermoedelijk zou afbellen en dus ook thuis. Voor mij dag 5 van vrijwel alleen in en om huis bewegen.

Om mezelf enigszins van C prikkels af te schermen lees ik de grappen niet meer en probeer ik me niet te ergeren aan de overkill van media. Ik poets wat in huis, lees, heb vanmorgen in de zon gezeten op mijn grijswijkse balkon met op de achtergrond een cd. 

Oudste heeft in zijn eigen huis een video verbinding met opleiding en jongste zat ook om 10 uur vanmorgen voor de laptop🤪😂

Jongste is het kind waarvan ik me af heb gevraagd waarom er geen gebruiksaanwijzing en retourbewijs bijgeleverd is en waarvan ik dacht dat het nooit meer goed zou komen. Maar het tegendeel is waar, hij draait meer en meer naar de 180 graden. De foto is zijn studiehoek 😏👌

En zo gaat het hopelijk ook met de gevolgen van dit virus. Hysterie, paniek en rattengedrag in hamster vermomming maakt langzaam aan plaats voor berusting, behulpzaamheid naar anderen, deelschema’s om kinderen bezig te houden onder het thuiswerken, creatieve oplossingen, het besef dat je met een telefoon ook kunt bellen, mededogen en begrip en opvolging van opgelegde restricties.

De lege schappen zaterdagmiddag en de onrust brengen me terug naar eind 1997/begin 1998. Destijds zat ik met toen nog man, oudste van 6 en een baby onderweg in Jakarta. Manlief op een lokaal contract en uitbetaald in de lokale munteenheid.

Met een economische crisis kelderde de waarde van roepia’s naar een krater en daarmee ook ons inkomen naar een minimum. Terugkijkend was dit ook een teken aan de wand voor wat het leven nog voor me in het kraampakket had maar he, hormonen gooien je hersencapaciteit in de vriezer en bovendien stond ik niet te popelen weer voor onbepaalde tijd bij familie te bivakkeren.

Het gevolg van de terugval in financiële mogelijkheden was onmiddellijk merkbaar. De have Nots visten naast het net en de welgestelden en expats met dollars kochten de schappen leeg.

En omdat er van alles voor een habbekrats verkrijgbaar was kocht men zich ook het leplazarus aan luxe artikelen zoals sieraden, camera’s, zilver bestek en allerlei zooi. De rat in de mens kon zich niet meer inhouden.

Of ik dat ook gedaan had als het kon weet ik niet. Symptomen van ikke ikke en de rest kan stikken heb ik in elk geval nu ook niet.

Het gevolg van deze financiële crisis en het enorme verschil in rijk en arm liet niet lang op zich wachten en openbaarde zich in woede naar Soeharto en, ook toen, boze vingers naar vooral chinezen en niet veel later naar de bule’s.  Blanke buitenlanders.  Vanuit de stad kwamen berichten over bedreigingen, plunderingen,  berovingen en onrusten.

Het aanhouden van financiële instabiliteit en de gevolgen veroorzaakte een massale evacuatie van expats.  Op de uittocht naar het vliegveld schijnen veel mensen in fuiken terechtgekomen te zijn om hun voordelig aangeschafte luxegoederen onder bedreiging weer in te leveren.  Ze kwamen nog sterkere ratten tegen. 🥴

Voor de meeste expats werd het evacueren door de werkgever gecoördineerd en de 1 na de ander werd opgehaald.  Het lokale contract en werkgever bood geen soelaas, manlief zat elders en ik had dagelijks hysterische ex schoon aan de telefoon dat we thuis moesten komen “want ze maken daar mensen dood”.  

Ik ben uiteindelijk ook met de kinderen en 2 overhaast gepakte koffers naar Nederland gegaan. Nog steeds kan ik het beeld oproepen van onze huilende achter de auto aan rennende hulp. In de waan dat het “thuis” zou zijn kwam ik in een wespennest.  Maar zoals de dingen gaan, ezels laten zich meermaals slaan voor ze trappen.

Ik hoop uiteindelijk dat we hier met elkaar goed doorheen komen. Zoals ik al struikelend over levenshindernissen ook beter uit alle shit ben gekomen. Of moeder aarde het beu is dat we er met elkaar een teringzooi van maken, who knows.  Er zijn gelukkig net als bij jongste,  al veel mooie ontwikkelingen waar te nemen. Helaas ook berichten van stelende mensen en oplichters. Ik geloof erin dat de meeste ratten uiteindelijk in een val lopen.  Bloederig en lijdend. 🤬

Inmiddels is het middag. Een frisse neus in het park doen dan maar. Goed voor de weerstand ook.

Namaste. 

 

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Bule

Herrie in de straat.