Lydia blogt. Over gewone en niet gewone dingen.
Verteller, luisteraar, terrasfilosoof, praatjesmaker en over het algemeen een optimist. Hoog op de poten, hart op de tong met een zachte kern. Met een leven als een ganzenbordspel, eeuwig zoekend naar zichzelf, financieel incontinent en met kleine stappen onderweg naar een bewuster, duurzamer bestaan in overvloed. De wereld in mijn eentje veranderen kan ik niet, bewuster bezig zijn deze niet nog meer te verpesten wel. Schrijvend over zaken die me raken, vermaken, fascineren, irriteren, interesseren en meer. Lees je mee? Of wordt volger en deel. Daar groei ik van 😉
De klap met de hamer is gegeven en de kogel is door de kerk. Of toren eigenlijk. Want dat wat rondvliegt moet en zal worden platgeslagen. Met ingang van afgelopen maandag moet Nederland 5 weken knus met elkaar rond vuurkorf of boom. Alle niet essentiële winkels dicht en scholieren weer thuis. Die vaders en moeders... Lees verder →
Wordt het licht in de tunnel?
Afstand houden. Waar je ook gaat of staat wordt je ermee geconfronteerd. En; we doen het voor anderen. Nog zo'n kreet die ons om de oren vliegt. Maar ook, je bent een aso als je je niet aan de regels houdt. Tja, en nu ligt u zelf onder vuur. Want het blijkt toch wel moeilijk. We... Lees verder →
Zo af en toe slenter ik door Delft. Hier een hapje, daar een drankje, wat snuffelen in een van de vele, niet doorsnee winkeltjes. Ik hou ervan. Net als heel veel andere mensen. En dat maakt het druk. Zo druk dat, waar je ook loopt, je op veel plaatsen schouder aan schouder raakt met andere... Lees verder →
Al eerder heb ik benoemd een planderaar te zijn. Afvalraper in feite maar dat klinkt niet hip. Vrijwel al mijn jasjes en tassen herbergen ergens een zakje om hand schoon te houden en een tasje om de zooi in te doen tijdens het te voet voortbewegen of ik neem wat mee als ik ga. In... Lees verder →
Vanmorgen werd ik wakker, kliedernat. Niet van opvliegers noch van een natte droom. Kliedernat van t zweet en een onrustig gevoel. Fck.. Tot nu toe lukte me aardig het deksel dicht te houden van nieuws en net geen nieuws, complottheorieën en de niet aflatende stroom van grappen zo af en toe te bekijken. Maar nu... Lees verder →
iets veranderen gaat zelden spontaan
Flashback naar 1997/1998 en
De waan van de dag. Moorkop slash zotkop
Donderdag 01.30 uur. 3 uur geleden lag ik nog in het zwembad en laafden vriendin, 2 vriendinnen van haar die ik ook heb ontmoet, en ik ons aan mojito's onder de sterrenhemel. Giebelend als tienermeisjes, uitmondend in serieuze gespreksstof. Vandaag was mijn laatste dag en wat heb ik genoten. Zonder verwachtingen als toerist, gewoon mee... Lees verder →
