Code Zwart

Meneer O is dood. Hij had al wat langer hartklachten. Meneer O was niet gevaccineerd. Meneer O was ook diabeet, reed in een scootmobiel en was te dik. Dat laatste was niet zijn schuld. Op school werd hij vroeger gepest en om dat verdriet te troosten gaven zijn ouders hem meestal iets lekkers. Eenmaal wat ouder kreeg hij last van dat lijf. Het pesten, wat anderen plagen noemde, werd niet minder. Met ouder worden kwamen ook de hormonen waardoor zweten en ruiken. Meisjes gingen hem uit de weg. Dat lijf was onhandig en hij werd er verdrietig van maar thuis werd er vergoelijkt over gedaan. Bovendien kwam meneer O uit een cultuur waar mollig of een beetje zwaar gezien werd als rijkdom. Een oplossing en support er iets aan te veranderen kwam er niet. Integendeel. Zijn moeder, ook te zwaar, bakte nog wat lekkere snacks. En van zijn zakgeld kocht hij zelf ook vaak lekkere dingen. Voor de troost. Wat die zorgzame ouders en ook hijzelf zich niet realiseerden was dat met al dat eten zijn bloedsuikerspiegel voortdurend schommelde en het op den duur opgaf. O kreeg al heel jong diabetes. Maar daar kon hij niks aan doen. Toch? Meneer O durfde niet naar de huisarts met zijn hartklachten want niet gevaccineerd. Elke dag voelde hij zich meer Zondebok.

Meneer O sukkelde door in zijn leven. Met diabetes en zijn lijf. Overtuigd dat het toch nooit beter zou worden en kreeg er hartklachten bij. En met dat te zware lijf ook last van zijn gewrichten. Gelukkig ook een scootmobiel. Nederland is een rijk land met goede zorg en medicijnen en voor iedereen is er wel ergens een fonds, goed doel of steun waardoor iemand, met misschien net genoeg inkomsten om de rekeningen te betalen, kan doorleven. Of overleven.  

Meneer O had gezien zijn leeftijd nog best in aanmerking kunnen komen voor een harttransplantatie. Maar ja, dan moest ie wel eerst afvallen en gezonder gaan leven. En ondanks alle hulpverlening, coaching en zorg trajecten lukte dit niet. Verantwoordelijkheid nemen en de gevolgen overzien had hij thuis nooit geleerd. En dan maar de vraag of er een donorhart zou komen. Donoren waren er ook altijd te weinig. Toch?

Meneer O is nu dood. Ongevaccineerd. En misschien zonder het te weten toch anderen besmet. Zijn schuld dan toch? De buurvrouw kampt ook met een schuldgevoel. Ze is dan wel gevaccineerd maar geen klachten dus nooit reden gehad te testen. Daarbij, meneer O had veel onderliggend lijden. Niet haar schuld. Toch? 

Nu ben ik meneer O niet, niet te zwaar, en leef ik redelijk gezond. Dat denk ik althans. Ik rook niet, drink niet. Eet zoveel mogelijk onbewerkte voeding. Weinig tot geen vlees, genoeg fruit, beweeg voldoende en mijn sociale activiteiten zijn vrij beperkt. De suikerverslaving beheersen lukt best aardig en waar nodig houd ik rekening met anderen. Voor hetgeen ik wel graag doe als nodig zo kort mogelijk van te voren testen zodat ik weet negatief te zijn en dat vinkje kan laten zien. Dat vinkje wat inmiddels een groot deel van de bevolking heeft en daarmee frank en vrij onbeperkt kan en mocht rondvliegen in binnen en naar buitenland. Gebruikt door mensen die misschien zonder het te weten sporen van de blinde vink lieten overvliegen want geen klachten. Zoals ook de buurvrouw van meneer O zich afvraagt. Vinkjes ook door sommige mensen op niet legale manier verkregen of gebruikt door mensen die misschien wel klachten hadden maar toch deden wat ze wilden doen. Testen is immers vrijwillig. Bovendien een vinkje en gevaccineerd dus minder ziek. Van die groep geen overbelasting op de ic. Toch? Ondertussen krijg ik opmerkingen als : ik begrijp niet waarom je je zo opstelt, je leven zo beperkt, jezelf van alles ontzegt, je zult je wel niet goed informeren, ben je ook zo’n wappie (ook zo’n goed bedoelde), je neemt wel andere medicatie en vaccinaties en als je op de IC komt te liggen krijg je ook van alles toegediend waarvan je niet weet wat het met je doet op termijn. En ja, dat klopt. En die is al overvol door mensen die niet meewerken. Mensen die wellicht voorzichtiger waren met rondvliegen. Mensen zoals meneer O.

Nu over schuld. Al langer lief worden we gebombardeerd met cijfers van dood en verderf en de druk op de oplopende zorg. Meer nog is daar de boodschap bijgekomen dat andere zorg wordt uitgesteld door de IC cijfers. Allemaal de schuld van de ongevaccineerden die niet meewerken met dat wat nog steeds als vrijwillig wordt gepresenteerd. De schuld van een groep egoïsten. Egoïsten waarvan het overgrote deel zich wel laat testen voor hetgeen ze willen doen. Niet de schuld van geen lange termijn plan, of vooruit investeren in zorg waardoor anderen kunnen bijspringen in plaats van jarenlang afknijpen en uitputten van mensen met wel vette bonussen voor bestuurders en aandeelhouders. Of overwegen een apart IC hospitaal in het midden van het land om mensen te isoleren en de zorg erop te reguleren. Lukt China in een week. Of mensen bijvoorbeeld 2x per week laten testen om de bewegingsmogelijkheid te verkleinen.

Maar dus nu een sociaal of niet sociaal leven tot 5 uur smiddags. Meer beweging van mensen met een vinkje in een korter tijdsbestek. Met onrust, rellen en weerstand tot gevolg. Waarmee je die andere groep, opgejut of niet, een vrijbrief geeft ze aan te wijzen als zondebok en de schuld ervan kan geven. Beklemtonen dat vaccineren vrijwillig blijft maar de bewegingsmogelijkheid van die egoïsten beperken. Met mogelijk het afschaffen van testen voor toegang ook. Zo lukt het vast wel ook die groep door de gaten van dat vergiet te persen.

En dan de volle IC. Dat allemaal door die egoïsten. Niet door al dan niet zelf gekozen ongezonde leefstijl en het niet overzien van de gevolgen. Niet door het loslaten van regels en rekening blijven houden met elkaar. Terug in de file en dansen met Jansen. Terwijl horeca, sport en cultuur sector heel goed bewezen heeft prima om te kunnen gaan met kleinere groepen en veel mensen best afwisselend willen thuiswerken/studeren. Of die testen en mondlapjes nu wel of niet betrouwbaar zijn, regelmatig testen met een tijdelijk vinkje als beloning verlaagt in elk geval de drempel om van hot naar her te vliegen. Al is het maar omdat mensen meer moeten nadenken over wat wel te ondernemen anders dan vast willen houden aan een volgepropte agenda en keuzestress. Vorige week een kop in de krant dat iedereen wekelijks testen te duur zou zijn. Te duur in een land waar het geld tegen de plinten op klotst en ondertussen niemand meer begrijpt waar het vandaan komt. Schuld die vroeg of laat terugbetaald moet worden.

Maar nee, frequent testen is te duur zegt Huug. En zelftesten moet je zelf kopen. En als die PCR test niet wordt afgeschaft, die ook zelf betalen. Hij die dit te duur vindt is dezelfde persoon die vrijwel dagelijks aanmaant vooral te vaccineren met een vastberadenheid alsof ie voor elke prik een veer erbij verdient. Met inmiddels holle ogen en een verbeten strakke kaak. Nog net niet vuurspuwend dat het de schuld is van hen die niet meewerken. Mijn gevoel naar hem is omgeslagen in medelijden. Medelijden ook met zijn gezin wat ongetwijfeld net als hij de gevolgen van verharding in kamp A en B voelt en op straffe van uitsluiting niet eens durven te denken in een andere richting. Medelijden ook met zijn collega die er, al wordt het met de dag meer grijns dan lach en ongeloofwaardiger, naast staat. Collega’s zijn het in feite niet eens. Beiden woordvoerders van een demissionair kabinet. Wat zoveel betekent als ontslag genomen. Regeren is, dat weet iedereen, vooruitzien. Maar er is geen regering. Zo wonderlijk is het dus niet dat Nederland als een stuurloos schip zwalkt. Met stuurlui aan de wal.

Medelijden heb ik ook met ondernemers en alle andere sectoren. Een poosje zoet gehouden met ondersteuning en nu op straffe van boetes en sluiting allemaal gepromoveerd tot controleurs van bezoekers en afnemers en vertrouwend op een vinkje wat aangeeft dat er niks mee naar binnenvliegt. Wie betaalt, die bepaalt. Meer boa’s, meer blauw en verharding.

Ik heb ook medelijden met onze koning. Met de kerstvakantie weer niet naar Griekenland of elders kunnen omdat er vast weer een of andere paparazzi of verklikker opduikt. Niets om zorgen over te maken trouwens. Zij vermaken zich wel. Het zijn net gewone mensen. Misschien tijd voor een fotoshoot op de cover van een magazine. Dochter net 18 en een heel mooi boek om te lezen tijdens het thuis verblijf over onze ooit, toekomstige koningin. Rollebollend van de lach over het tapijt om de vraag van welke gender ze is. Met ter afwisseling het Insta account van een nichtje. Het kroondomein blijft trouwens gesloten voor publiek dus kunnen ze ook dit jaar weer jagen zonder op te hoeven letten een wandelaar te raken. Niks lekkerder dan een zelf geschoten zwijn of hert. En wie niet wil jagen knuffelt een boom. Niemand die dat gek vindt. Of wandelen zonder al die domme mensen die overal olifantenpaadjes maken, mondkapjes laten slingeren en hip doen met de trend zelfvoorziening waardoor ze veel te veel paddenstoelen en voedsel van dieren meenemen. Maar ondanks deze mogelijkheden van ontspanning, je zult maar zoveel niet soeps op je bordje hebben. Lijdzaam toezien hoe je land in tweeën splijt door met ontslag zijnde mensen, zaken als het gasgedoe in Groningen, toeslagenschandaal, de sywert deal, het overspannen energienetwerk, de niet geïnformeerde helpende in Afghanistan, de inflatie en nog wat uitglijers van hen die beter zouden moeten weten. Welk weldenkend mens zou er geen chronische hoofdpijn van krijgen?

Wordt het niet eens tijd dat Lex die mensen echt wegstuurt? Het kan toch niet zo zijn dat een rondje vliegen in je privé jet, scheuren in je speedboot of dobberen op een groene draek genoeg soelaas biedt om van die hoofdpijn af te komen? Sla met je vuist op tafel of dans erop bij Jinek of een van de vele andere talkshows. Er is vast nog wel een plek vrij om aan te schuiven bij BN’ers en deskundigen die daar ondanks de drukte, verbazingwekkend veel tijd voor hebben.  

Helaas, ook de mensen bij talkshows zijn als stuurlui aan de wal. De een weet het nog beter dan de andere. Luister niet naar het gepeupel, die in feite de overheid is maar wijs schuld aan en voedt de zondebok. Waar dit schuldgeven toe leiden zal; wie zal het zeggen. Hoewel vrijheid naar mijn mening niet hetzelfde is als consumeren zal er met invoeren van 2G niet veel meer overblijven onbespied en ongeregistreerd te kunnen doen. Gelukkig mag men met of zonder 2G in Nederland wel ergens iets van vinden. Nog wel. Een zee vol windmolens, luchtbedden van zonnepanelen, plastic soep en lekke bootjes van niet aangekomen gelukszoekers, het lijkt me lastig richten. En bewegingen als dwaze moeders, als stem voor hen die zich uitspraken, niet meewerkten en verdwenen zijn, zover zal het hier niet komen toch?

En meneer O? We kennen allemaal wel zo iemand. Niet kunnen inzien wat de gevolgen zijn op lange termijn. Wel rekening houdend met anderen. Zonder Vinkje en zonder oordeel. Laten we ophouden met elkaar de schuld geven, blinde vink zijn en de code Zwart kraken. Lief zijn voor elkaar ook. Met begrip en waar nodig wat meer ruimte. Vrijheid is niet hetzelfde als consumeren. Het hart van Claudia mag dan groot zijn, haar huis is vast niet groot genoeg. Toch?

Claudia de Breij – Mag ik dan bij jou? songtekst | Songteksten.nl – Your Lyrics Source

lees ook Verbeter de wereld, begin bij jezelf. of Vleugellam