Al eerder heb ik benoemd een planderaar te zijn. Afvalraper in feite maar dat klinkt niet hip. Vrijwel al mijn jasjes en tassen herbergen ergens een zakje om hand schoon te houden en een tasje om de zooi in te doen tijdens het te voet voortbewegen of ik neem wat mee als ik ga. In gezelschap doe ik het niet altijd, sommige dinnen vinden het storend of vies en als wel verdeel ik de last tussen links en rechts dragend om de beweging evenredig te houden aan mijn lijf. Er komt zowaar strategie aan te pas.
De irritatie naar zwerfvuil heb ik al zolang ik me kan herinneren maar kon ik parkeren tijdens mijn expattijd. In Dubai was men in 1988 al vooruitstrevend met containers voor plastic en drankblikjes maar nul denken aan vermindering. In Indonesië en Bangkok was er helemaal geen beginnen aan daar iets in het denken te veranderen. Voor elke 3 items minstens 1 plastic tasje en ik heb na 2x een ondergelopen huis door de erin geveegde, dus uit zicht opgeruimde, zooi in de kali zo’n ruzie gemaakt met de verhuurder dat verhuizen een betere optie was. In Surabaya was ik met mijn blonde haar en lengte al reden tot aangapen, nadoen en ongevraagd aanraken al een stuk assertiever gegroeid dus dit kon er ook wel bij.
Eenmaal terug in Nederland kwam de weggestopte ergernis jegens zwerfvuil weer boven borrelen en tot schaamte van mijn kinderen het ontstaan van mijn planderen. Als ik voor elke kilo betaald werd was er aanmerkelijk minder sprake van financiële incontinentie. Scheiden van papier en glas was standaard en 1 van de 1e zelfstandige klusjes die oudste (toen 8) terug in Nederland deed voor zakgeld was wegbrengen hiervan. En hoewel ik nimmer een big Spender of hebben hebben type ben geweest, de wereld is al vervuild genoeg met dat wat we eigenlijk niet nodig hebben of niet meer willen, ging ik door nood ontstaan zuiniger, bewuster en duurzamer leven. 1 item erin is 2 eruit, iets wat aan vervanging toe is wordt meestal gehaald bij de kringloop en boodschappen worden zo mogelijk verpakkingsvrij en met eigen tassen, zakjes en bakjes etc. gedaan. Armoe ? Nou moe ! En hoewel soms met morren, accepteert en leert het kroost. Zelf zullen ze het vast anders doen in eigen huis maar in dit huishouden dus dingen als wasbare wattenschijfjes, zeep ipv een scala aan flessen en tubes, wasnoten of wasstrips, bamboe tandenborstels, afwassen met een harde borstel of gewone doek ipv schuursponsjes enzovoorts. Er valt nog veel meer winst te behalen. Jongste heeft de ergernis geen zeep in pompflesjes, agressief schoonmaakspul voor de plee en nog wat items niet te hebben geparkeerd, wattentips heb ik na aanhoudend gezeur maar weer gekocht maar in de papieren variant en wat er onvermijdelijk binnenkomt aan verpakking wordt gescheiden ingeleverd en zo mogelijk hergebruikt. Het inmiddels volwassen kroost heeft net als toen moeders nog een auto had, een tasje aan de versnellingspook voor de rommel, wil ook nog wel eens iets kopen bij de kringloop en gaf mij voor mijn verjaardag een refurbished telefoon ter vervanging van het oudje.
Ik doe dus wat binnen mijn mogelijkheden ligt maar vrij van boter op mijn hoofd Boterpiet en Woke ben ik niet en zal ik ook nooit worden.
Met mij zijn er nog veel meer mensen die afvalrapen, bewuster zijn gaan leven en wel nut zien in plastic en afval te verminderen in plaats van scheiden. Wat er niet is hoeft immers niet te verdwijnen of gerecycled. Corona en Kondo
Dan nu het effect van Corona. In Nederland zijn we nog maar 2 maanden geleden geconfronteerd met maatregelen om de verspreiding beheersen. Dit lukt deels door afstand te houden, hygiënischer te zijn en het dragen van handschoenen en mondbedekking. Ik kan het woord mondkapje niet meer uit mijn bek krijgen maar dit ter zijde. Mondbedekking die per 1-6 verplicht is bij reizen met ov en wie weet misschien op veel meer plaatsen nog verplicht wordt. Reizen met ov wat bovendien bemoeilijkt wordt waardoor men mogelijk weer het blik op 4 wielen pakt. Nog meer files door ronkend, stilstaand blik. Wist je dat er meer parkeerplaatsen zijn dan inwoners in Nederland? Ik vrees dat door de aandacht en regelgeving om gezondheid te waarborgen verduurzaming en afvalvermindering ondergeschoven kindjes worden. Er sijpelen berichten door van verstopte waterzuiveringen door de inlegkruisjes voor neus/mond en handschoenen en dit is nog maar het begin van de corona troep.
De hierbij geplaatste foto’s zijn triest genoeg niet gefotoshopt of verzonnen. De laatste foto is gemaakt op Ile de Kassa. Conakry dag 5 en 6 De berg achter het kind is het resultaat van deels eilandbevolking maar nog meer van wat er aanspoelt. 2 meter hoog en ik weet niet hoe ver naar achter😔. Met een beetje pech hier straks ook en daar nog hoger. Bravo voor de corona hygiëne. Mondbedekking voor eenmalig gebruik mag wat mij betreft heel duur worden of bedrukt met eigen postcode. Dan hebben die boa’s echt iets te doen, de boetes van vervuiling vullen de staatskas dan weer een beetje bij en met de opgedane ervaring van zwarte lijsten bij de belasting volgens mij een makkie. Of de tekst “Ziek word jij die troep achterlaat of veroorzaakt hopelijk niet, help moeder aarde gerust nog verder naar de klote”.
ps ; Laat je mondbedekking geen oogklep zijn.
Tegendraads. Over kleren en andere stof. 