The day after

.

Gisteren stond ik ook, zoals heel veel mensen, vrolijk te genieten op een festival terrein. Muziek, zonnetje, iets te eten en drinken (leeg beursje…), fijn gezelschap. Kortom, een perfecte dag.

Aanleiding voor dit feestelijk gebeuren is niet zo perfect, de meeste mensen hebben er op 4 mei even bij stilgestaan. Dat hoop ik tenminste. Tijdens die 2 minuten was ik zelf op een plek waar het op dat moment sowieso stil is maar eerlijk gezegd ben ik er niet bewust mee bezig geweest. In je hoofd

Gisteren op dat festival wel. In bewustwording van daar te staan tussen, het overgrote deel dan, jongeren en kinderen van ouders die geen oorlog hebben meegemaakt en dat de generatie die dit wel heeft uitdunt.

Ook ik ben een kind van ouders die een oorlog hebben meegemaakt. Bij de bevrijding in ’45 stonden zij naar alle waarschijnlijkheid niet op een festivalterrein met bier en een Turkse pizza. Ze waren toen zoals ook de meerderheid gisteren om me heen, jong volwassenen.

Mijn ouders leven al lang niet meer en de aanloop naar dagen dat er meer aandacht werd besteed aan 40-45 is in mijn herinnering een boek wat ze liever dicht hielden. Dicht omdat dit voor hen oud zeer deed opborrelen.  De tv ging in deze periode minder aan of op een andere zender en op 4 mei moesten we ruim voor de 2 minuten binnen zijn want op straat, daar hoorde je niet te zijn tenzij dit zo uitkwam door je bezigheden of verplichtingen. Maar die had je als kind niet dus was je gewoon binnen. Punt uit. Afgezien van deze waarde in opvoeding met betrekking tot dodenherdenking werd er thuis vrijwel niet gesproken over wat de oorlogstijd voor hen heeft betekend en gebeurtenissen die ze gezien of meegemaakt hadden. Door het dichtlaten van dat boek en uit een generatie van niet praten weet ik dan ook niet veel van hun herinneringen. Maar toen er donderdag een documentaire op tv was over het wel of niet fout zijn in de oorlog ging er bij mij een luikje open van wat er ik wel enigszins van heb meegekregen. Mijn vader is tijdens de oorlog krijgsgevangene geweest. Al wat ik ervan weet is dat hij opgepakt is bij het stelen van een biels voor de kachel en als straf te werk gesteld werd in Frankrijk. Voor de Duitsers dus. Of hij daarmee fout is geweest en hoe lang hij daar heeft gewerkt..? Geen idee noch oordeel. Hij was begin 20 of nog niet eens en voor hem was dit destijds waarschijnlijk kiezen tussen 2 kwaden. Of er was geen keus. Mijn ouders kenden elkaar al voordien en zijn na de oorlog getrouwd. Jaren later rakelde dit bij hen weer van alles op door een cadeau reis over de grens waar een paspoort voor aangevraagd moest worden. Kennelijk was zijn straf in Frankrijk voor zijn Nederlands burgerschap een schandvlek. Spaarzame herinneringen zijn er toen gedeeld. Zoals die van een niet gelukte vluchtpoging waardoor hij in 1 nacht kaal is geworden.

Ik kon gisteren vrij genieten van een festival. Er was een moment dat er achter mij een man stond te sputteren dat we helemaal niet vrij zijn. Iets met racisme en niet erkennen. Misschien vond ie het nodig wat te roepen of heeft hij wel een punt. Ik heb er geen mening over en vind het fijn te weten dat er geen protestactie is geweest op de dam. Zeker zullen er nog veel meer zaken naar voren komen die aandacht en erkenning behoeven. Schandvlekken genoeg. Mensen deden en doen elkaar nare dingen aan. Uit macht, omdat mensen orders opvolgen of volgzaam zijn, gestoorde idealen hebben, moeten kiezen tussen 2 kwaden en vast nog veel meer achterliggende redenen.

En vandaag…..leven we misschien weer bij de waan van de dag. Vanavond de BBQ en morgen zien we wel weer. Ik ook hoor.  Maar met de uitdunnende generatie van toen en samensmelting met een ieder die door een andere oorzaak slachtoffers kent vraag ik me weleens af hoelang we deze traditionele herdenking kunnen vasthouden. Hoe mooi zou het zijn als mensen hand in hand een oneindige ketting maakten op 4 mei om 20.00 uur. Om niet weg te kijken van wat er om ons heen gebeurt, te herinneren van wat geweest is en het besef dat je wel de keus hebt verder te kunnen met leven in vrijheid. Zonder schreeuwers. 4 mei

Vandaag is het trouwens ook geen gewone dag maar anti dieet dag. Een dag niet bezig zijn met je lijn en gewicht maar met je gezondheid. Zomaar een dag. Dus niet perse om een extra burger of slagroompunt te eten.

Vond je dit leuk om te lezen? De links zijn andere blogs om in te verdwalen. Ook Herrie in de straat. en/of Boterpiet en Woke rijgen draadjes aan elkaar in het leven van Tegendraads.