Afgelopen vrijdag was het de 11e van de 11e en in meerdere opzichten een bijzondere dag. Er zal vast meer te vinden zijn over het getal 11 maar wat me zo te binnen schiet zijn Sint Maarten, Paaltjes dag en de aftrap van het grote verkleedfeest wat carnaval heet. Het cijfer 11 is naar het schijnt een zottengetal. Wat carnaval en dat waar ik over schrijf, kleren en verkleden, met elkaar te maken hebben ligt voor de hand. Zoals je uitdossing afstemmen op de plaats waar je carnaval gaat vieren is een keuze maken in wat trek ik aan vandaag, ook iets wat aandacht behoeft. Maar anders dan carnaval geen narrenhoed of masker voor mij.
Op 11/11 is het ook Singles Day. Een uit China, where else, overgewaaid fenomeen wat singles een vrijkaart geeft zichzelf extra te verwennen met kopen van dingen die stuntend afgeprijsd zijn. Komt mij een beetje zielig over. Zo van ; je hebt weinig aandacht slash gebrek aan vrijerij en dan troost je jezelf met kopen. Anyhoe ; ook buiten het alziende oog van China gaat er geen mogelijkheid voorbij de consument te verleiden met kopen en dus kon men afgelopen vrijdag een slag slaan met knalkortingen. Voornamelijk in de fast fashion of ultra fastfashion Lane dan. Kwaliteit laat zich niet of moeilijker verleiden. Met een druk op de knop vanaf de bank of in zo’n gezellige 🙈 winkel waar het personeel druk doende is met van alles op te rapen en weer netjes te hangen. Niet nodig maar zo goedkoop, je kunt het er toch niet voor laten liggen of hangen. En anders hebben die mensen geen werk meer, ook zielig toch. Bovendien; nu kan het nog. Met de discussie betalen voor klimaatschade zal dat vergoeden ergens in worden doorberekend. Kleertjes zijn immers een grote vervuiler en verbruiker van grondstoffen. Was bij veel mensen al bekend maar na de aandacht van Lubach zijn er, gelukkig, nog meer mensen geschrokken. Waar populaire tv al niet goed voor is. Maar mocht het niet doorberekend worden, er zijn altijd nog de goede doelen om gul te zijn bij een of andere door klimaatschade veroorzaakte rampspoed. Al dat onrecht en zieligheid, het moet immers stoppen.
Een andere magische 11 is het aantal spelers van een voetbal team. Nog zo’n onderwerp wat stof doet opwaaien. In de FIFA documentaire op netflix maar meer nog met het spektakel wat volgende week losbarst. Want bijna is het zover, dat stadion waar tijdens de bouw zoveel bloed. zweet en tranen bij zijn gevloeid dat een rivier er bijkans van zou overstromen wordt in gebruik genomen.Verrassend toch hoe het over de geschonden mensenrechten gaat wat dit voetbalveldje betreft. Al die prachtige winkelcentra, indoor recreatie, hotels, wegen enzovoort aldaar zijn niet gebouwd of aangelegd door gastarbeiders?
Misstanden wat arbeidsomstandigheden betreft zijn niet echt nieuw in het midden oosten voor het uitvoerende en huishoudelijke werkvolk. Hard werken in die hitte maar toch betere inkomsten dan in het land van herkomst. Met aan de andere kant van die munt niet weg of terug kunnen wanneer werknemer en werkgever niet matchen. Meestal door niet kunnen terugbetalen van gemaakte kosten of het niet meer in eigen bezit hebben van reisdocumenten. Moord en brand roepen we hier dat deze wandaden ontoelaatbaar en …geklaagd zijn. Maar net zo snel liever vergeten en van wegkijken als het beter uitkomt. Als toerist of consument. Met knalkorting bijvoorbeeld, of omdat Dubai en omstreken een mooi weer garantie geeft in de hier grauwere periode. En je daar zo fijn kunt shoppen.
Die misstanden wat arbeidsomstandigheden betreft ; het zou in Nederland nooit gebeuren. Of toch wel? Arbeidsmigranten in sectoren als land, tuinbouw en vleesverwerking gaan onder onze neus immers niet dood van werken in een onmogelijke temperatuur onder slechte arbeidsomstandigheden, dat klopt. Maar misstanden voor de veelal op uitzend basis werkende migranten zijn er wel degelijk. Net zoals niet terug kunnen naar eigen land omdat reisdocumenten worden ingehouden of er schuld moet worden terugbetaald van het door bemiddelingspartijen gemaakte kosten.
De 11e van de 11 dus. Een zottengetal zou het zijn. Wat zou de reden zijn dat een voetbalteam 11 uit elf spelers bestaat? Is het om duidelijk te maken dat we elkaar graag voor de gek houden zoals het masker wat we opzetten met carnaval? Een masker wat net als moord en brand schreeuwen over dat stadion, de wantoestanden in de kledingsector en wat vriend Poet in doet om maar wat te noemen de waarheid verdoezelt. Waar net zo snel weer van wordt weggekeken of een bijdrage gedaan wordt voor weer een of ander goed doel als goedmaker. En doorrrrr. Zoals op Singles Day ; in de uitverkoop toch weer los gaan. Nieuwe kleertjes gemaakt voor nog minder dan nop, op basis van een grondstof uit olie. Uit Rusland wellicht. (zie filmpje onderaan). En volgende week voetbal kijken met kipkluifjes van de kiloknaller, bloemen op tafel uit een aanbieding, je huis versierd met meuk van Ali expres of een andere aanbieder uit die lijn. Gewoon omdat het kan. FIFA la Vida.
Geen koopjesjacht dus voor mij en van carnaval houd ik ook niet. Ik verkleed me met kleertjes uit mijn kast en heb mezelf de afgelopen week uitgedaagd om combinaties te maken met hetzelfde rokje. Met uitzondering van de hoge en lage laarzen op de 2e foto is alles 2e hands. De koopverkrachtting op 11e laat ik uiteraard voorbij gaan en de nog komende gekte op de 23ste ook. Net als de bal. Die weliswaar niet dezelfde vorm als een boemerang heeft maar als rampspoed evengoed terugkomt.
Over goede doelen : de shirtjes van de spelers zouden worden geveild, de opbrengst voor gevallenen. Hopelijk zijn die shirtjes dan wel eerlijk gemaakt.
De gekte van 11 is als een spreekwoord. Geld wat stom is maakt recht wat krom is. Boeiend genoeg om nog meer leesvoer aan te kunnen ? lees dan ook Schaamte En heus waar, niet alles wat ik schrijf is kommer en kwel. 😉 Enne ; met delen, liken en volgen maak je mij ook opgewekter.
Tegendraads. Over kleren en andere stof. 