Afval

Er is veel te doen over dat waar we in verstrikt raken. Gelukkig ook positieve bewegingen maar toch. De supermarkt van de hamsteracties roeptoeterde nog niet zo lang geleden trots de strijd aan te gaan met de plastic doppen op verpakkingen. Nu ben ik van de generatie dat boodschappen gedaan werden bij winkels als de Gruyter, Hus en een winkeltje wat wij de melkboer noemde en zo rond mijn tiende kennismaakte met het fenomeen supermarkt. Destijds een bijzonderheid om boodschappen te doen in een winkel met oppervlakte genoeg om met een winkelwagen te rijden maar niets in vergelijking met de afmetingen van nu waar je bijkans wandelschoenen voor nodig hebt gezien het aanbod en lengte van schappen. De keuze is reuze, er is veel veranderd in pakweg 50 jaar.

Een rappe vooruitgang vooral gericht op gemak. Aan 100 soorten frisdrank, chips, snoep, smeersels etc. had men nog geen behoefte. Exota en Bazooka waren een traktatie. Brood kocht je in een papieren zak, kaas en vleeswaren werden vers afgesneden, alles was je los kon kopen werd afgewogen en zuivel was verpakt in glazen flessen met een aluminium dop. Maar glas is zwaar en de mens wilde gemak. Aldus kwam er een alternatief. Plastic en Kartonnen drankverpakkingen. Te openen door de flappen om te vouwen of een puntje eraf te knippen. Vonden de mensen, of de verpakkingsindustrie, niet handig dus kwamen er schroefdoppen. Met daaronder een ander dingetje om nog beter af te sluiten. Met de opmars van drankkarton en aanbod in producten nam de verpakkingsindustrie een sprong in groei. En omzet. Die enorme keuze moest men ook makkelijk mee kunnen nemen dus kwam er een tas. De plastic tas. Die je moest kopen. De plastic tassen werden na verloop van tijd gratis maar daar kwam men weer van terug want vervuiling dus moest je ze weer kopen. Huh. Dat was toch al zo? Nu haalt de luie consument de neus op voor 25 cent en tasjes dunner dan 0,015 millimeter zijn (vooralsnog) blijvend en gratis om de losse spullen te kunnen verpakken beschermen tegen verspilling. Immers ; gemak dient de mens. Je kent ze vast wel ; die blauwe, witte en doorzichtige “vliegers” die je her en der tegenkomt.

In het tegemoetkomen van consumenten is er dus veel veranderd in pakweg 50 jaar waardoor wij met ons consumerend gedrag heel erg verwend met gemak. Of gehersenspoeld en besmet met de ziekte van meer en snel.

Nu doen heel veel mensen best goed aan afvalscheiding. Waar we onszelf mee voor de gek houden. Nog afgezien van de vraag hoe en wat kan/mag waar, de verschillen per gemeente en vervuiling in het gescheiden afval wordt het probleem door te scheiden eerder groter dan kleiner. Van plastic alleen lijkt slechts een percentage van het opgehaalde geschikt voor verwerking tot granulaat voor hergebruik vanwege onder andere de kleur. Ook dit aanbod in kleur en soort is immers reuze. Het produceren van nieuw is goedkoper, schoner en werkgelegenheid. En afval. Dat moet weer verwerkt of ergens heen. Ook dat is handel. Ironisch genoeg komt de meeste zooi uit het land wat sinds 2017 een verbod heeft afgeroepen op het importeren van plastic/kunststof afval. Daar kan de zooi als gevolg van onze westerse hebzucht dus niet meer naar terug. China streeft ernaar 1 van de schoonste en groenste landen ter wereld te zijn. Ook andere landen staan niet meer te springen om zooi uit de westerse wereld op te kopen. Misschien in Pyrolyse een oplossing maar vooralsnog komen mensen om in troep of bijgevolg van het verwerken van troep. Verminderen in plaats van scheiding heeft wel resultaat. Wat er niet is hoeft immers niet te verdwijnen.  

Life sucks. Terugkomend op de doppen. Die dop op de pakken was er voorheen niet, juichen over het afschaffen ervan is net zo’n wassen neus als het ontstaan. Zo ook het gemak excuus van die vliegertasjes waar die gesealde komkommer, paprika of anders in mee gaat. Die komkommer, paprika of wat dan ook mag dan langer houdbaar zijn in het plastic jasje, moeder aarde raakt erin verstikt en een nieuwe aarde is vooralsnog nog niet te koop. Gemak wordt onze, plastic, strop. Hoogste tijd voor Aktion. Over de microplastics die je dagelijks naar binnen werkt durf ik het niet te hebben, de sinds deze week weggegooide oranje zooi zal ruim in compensatie zijn van een paar dopjes minder en het verteren van de overal zwervende wit/blauw bekdeksel duurt ongeveer 450 jaar. Die al dan niet beschermende dingen alleen al zorgen voor 40.000 kilo zwerfafval wereldwijd per maand.

Je kunt natuurlijk ook blijven hangen in gemak en doen alsof het er niet is, je doppen ervoor sluiten en blijven dromen dat kabouters het oplossen.

Leuk was dit natuurlijk helemaal niet. Wat dat betreft ben ik soms net de blauwe brievenbende. :euker kan ik het niet maken. Edoch ; lees ook ; Verbeter de wereld, begin bij jezelf. en Terug naar de Natuur en help me groeien door te volgen en te delen.

Betekenis Een wassen neus (betekenis-definitie.nl)

Kijk voor de grap eens naar de aflevering De vuilnisman op Npo2, Seizoen 1 Aflevering 5 van 6 Het plastic walhalla KRO NCRV. In de plastic recycling is het nog één grote bende.

Of om je nog meer te verontrusten;

Microplastics gevonden in placenta’s van ongeboren baby’s – Stichting Corazon