Gisteren was het de 3e dinsdag in september, Prinsjesdag. Dit jaar voor de 2e keer op rij een kouwe kermis zonder koets en feestelijkheden met een samengeraapt zootje demissionair, een centrum afgezet met enorme blokken en veel blauw en een koning die volgens zijn vrouw af en toe een beetje dom is. Nu heb ik er niet zoveel mee maar er zijn mensen die voor dag en dauw op het noordeinde staan voor een goede plek met zicht. Zoals deze 2 dames op de foto achter de jongeman bijvoorbeeld. Trouwe fans. Zich verlekkerd verheugen op de hoedjes, jurken, koets, balkonscene en stiekem misschien wel strepenjagers zijn.
Strepenjagers dus. Niet te verwarren met vliegtuigspotters al is dat ook een bijzonder type. Mensen die mij persoonlijk kennen weten dat manlief had wat ik destijds zeemansbloed noemde. Nu zou ik het verplaatsdrift noemen en losse eindjes achterlatend maar kortom ; hij had gevaren bij de koopvaardij. Voor mijn intrede bij wat ooit schoonfamilie was had ik dit woord nog nooit gehoord maar het betreft een categorie vrouwen die kijken naar een uniform waarbij het aantal strepen of sterren de rang aan geeft. Hoe hoger de rang, hoe interessanter de partij. Wetend dat er vrouwen zijn die hierop “aan gaan” zijn er mannen die ermee koketteren, een foto op datingsites met een piloten pet of jasje ofzo. Voor de duidelijkheid; manlief droeg destijds al lang geen uniform meer, zijn maatje, later ingelijfd als zwager wel.
Terug naar prinsjes dag en het haakje naar kleding. Oudste zoon heeft van jongs af aan gezegd iets met vliegtuigen te willen doen. Ambitie zo’n ding te besturen had ie niet en vliegtuigspotter is ie ook nooit geweest. Wel ging hij de opleiding luchtvaart techniek doen met als richting defensie. Tot grote vreugde ook nog geselecteerd op “de lijn”, wat inhoudt het in- en uitrangeren van de F16 voor onder andere de controle vluchten en bijhorend onderhoud. Over het algemeen net als zijn vader, in een overall maar af en toe ook ingeroosterd in uniform bij officiële gelegenheden. Bijvoorbeeld bij overhandigen van geloofsbrieven en zo ook op Prinsjesdag 2016. Hoe bijzonder dat ook is, het soort moeder dat de mensenmassa doorkruist om uit te vinden waar mijn kind zou staan ben ik niet. Heel verrast was ik dus toen ik s ’avonds bij het nieuws meende oudste te herkennen. Meende want in dat pak en met pet zien die mannen er vrijwel identiek uit. Navraag bij hem bleek inderdaad dat hij pal voor de ingang van het paleis opgesteld had gestaan. In vol ornaat met in zijn rug de 2 eerder genoemde dames daar elk jaar voor dag en dauw, opgedoft en wel zitten voor het beste zicht op de balkon scene. Kind zelf is trouwens niet gauw onder de indruk van iets. Het was vooral een lange dag en alleen je tenen kunnen wiebelen en beenspieren aanspannen voor beweging om in de houding te blijven zonder omvallen valt niet mee.
Enfin, dit jaar geen balkonscene, over de koets is ook gebakkeleid en zoals elk jaar wordt het leven voor het gepeupel een strakkere broekriem en eindjes aan elkaar knopen. De blunders en uitglijers zijn weliswaar erkend maar of die eindjes ooit vast komen? Ambtelijke molens draaien heeeeel traag en het kleed is groot genoeg om nog meer onder te vegen.
Kindlief heeft een jaar of wat geleden het defensie groen ingeruild voor een burgerbaan. Geen strepen dus voor mogelijke jagers. Zo’n soort vrouw kun je beter vermijden trouwens.
Vond je dit leuk? Lees dan ook Feestelijkheden en of Pakjesdag. En heb jij herinneringen aan een kledingstuk waar ik over mag schrijven? Neem contact met me op. Volgen, liken, delen en reacties ook allemaal fijn.
https://onzetaal.nl/taaladvies/van-een-koude-kermis-thuiskomen
Tegendraads. Over kleren en andere stof. 