Herrie in de straat.

Een goede week geleden liep een ruzie tussen jongeren op Urk dusdanig uit de hand waardoor het rustige vissersdorp nu nog in parate staat is. Man en macht werd ingezet om onruststokers van buitenaf te weren, briesende koppen en opbollende nekspieren te kalmeren en rellen te voorkomen.

Het deed me denken aan toen ik 12 was. Geboren en opgegroeid in wat je een volksbuurt zou kunnen noemen. Waar mijn ouders ook waren opgegroeid, een buurvrouw je zomaar vroeg een boodschap te doen, we met de buurtkinderen kattenkwaad uithaalden, op straat speelden, heitje voor karweitje deden of kranten en lege flessen ophaalden voor een zakcentje. Zo’n straat waar je je veilig voelde, van sommige bewoners van huis uit meekreeg dat omgang oké was zolang we buiten bleven, en waar op oudejaarsavond iedereen bij elkaar naar binnen liep. Een heel gewone straat in een heel gewone buurt. Tot er op een dag brand was in het huis boven de doorgang naar de straat tegenover ons. Eronder woonde een invalide vrouw. Wat er precies gebeurd is zal me altijd een raadsel blijven. The day after Naar het schijnt was er opzettelijk brand gesticht omdat er volgens de bewoners afspraken door de gemeente niet werden nagekomen. Mijn ouders werden ervan beticht de brandweer gebeld te hebben. Burgerplicht zou je zeggen. Kennelijk werd daar anders over gedacht door who knows en hoewel er destijds geen social media was om koppen bij elkaar te roepen was er vanaf dat moment terreur tegen ons gezin. Nadat voor de zoveelste keer de ramen waren ingegooid kwamen er planken voor in de plaats. De auto’s van oudere broers en vader werden bekrast of stonden met lek gesneden banden. Veilig naar school konden mijn jongere broers en zus en ik niet meer omdat we bekogeld werden met stenen en mijn oudere broers en vader hielden om beurt wachtdienst vanuit het dakraam. Zo gek kan het lopen in de trein des levens. Omdat het niet ophield zaten er op een avond ME’ers bij ons in huis, zijn de jonkies (onder mij nog 3) en ik ondergebracht bij anderen en is er in allerijl verhuisd. Plotsklaps weg van vriendinnen en wat leek een veilige omgeving. En zo kwam ik vanuit de “stad” in Hazerswoude terecht. Wat toen nog een boerengehucht waar de was niet op zondag kon wapperen. 12 jaar, net op de middelbare school en voortaan met de bus die 1x per uur kwam maar niet stopte als je je hand niet opstak. Een school waar een paar medeleerlingen stelden dat omdat ik uit de stad kwam een hoer was maar het woord prostituee niet kenden.

Urk. Een hetze tegen een gezin over een volgens de media al bijgelegde ruzie tussen 2 jongens maar waar een hele meute iets van vond, daar in meeging en de boel escaleerde. Zoals in de straat waar ik opgroeide.

Ironisch genoeg ben ik na een aantal verhuizingen binnen en buiten Nederland terecht gekomen in Rijswijk en passeer ik de straat wanneer ik richting Den Haag fiets. Een straat die veel kleiner is dan in mijn herinnering maar nog wel hetzelfde. Met misschien nog wel mensen ook die er toen woonden.  Mensen waarvan ik me soms afvraag ; was jij het die dagen achtereen stenen bij ons door de ramen keilden. Of die dag een fiets door de voorruit gooide? Of de auto van mijn broers en vader bekraste? Of misschien was jij bij het groepje die de schuur van mijn vader leegplunderde toen de 1e verhuislading onderweg was en heb je af en toe nog een stuk gestolen gereedschap in je handen.

Er was nog geen social media. Rare snuiters met volggedrag die elkaar ophitsten waren er toen ook al.

Vond je dit leuk om te lezen? Misschien deze ook ;  Vaderdag en/of Groen doen. Reacties zijn fijn, mij volgen en delen met anderen waardoor ik groei in volgers ook.

https://onzetaal.nl/taaladvies/heitje-voor-een-karweitje/

fotobron ; https://www.pexels.com/nl-nl/zoeken/militaire%20eeneid/