Lammetjesdag

Februari 2020 : terug van een bijtankvakantie bij vrienden van wat ik dacht winterdip. Inmiddels weet ik beter en zijn er meer lichte als ook donkere dagen. Vlak na terugkomst werd iedereen geconfronteerd met het onzichtbare, ongrijpbare iets wat na nu bijna 2 jaar, steeds vreemdere vormen aanneemt. Ik, die eigenlijk een vrij volgzaam, doe niet zo moeilijk type ben, zat van beginsel in een voor mij niet verklaarbare kramp van weerstand en vraagtekens. De zogenaamde humoristische plaatjes van mondbedekking (grondlapjes 🙈) en gerelateerd beeld die ons op de been moesten houden, humor maakt immers verdraaglijk, ik zag er de lol niet van. Over de noodzaak valt te twisten maar zoals eerder, ik ben vrij volgzaam. Dus met ov naar werk met een bepleisterde mond. Daar worden geconfronteerd met -niet opgevolgde- pijlen voor de looprichting door cliënten en collega’s 🤷‍♀️, en een dumpert waardig filmpje met bezemstelen om de afstand “zichtbaar” te maken. Een werkomgeving waar het spitsroeden lopen is doet een mens geen goed maar ja, werk he. En een baan vinden op mijn leeftijd… Weer bleef ik tegen beter weten in luisteren naar anderen. Wel werd ik mede door de collaterale schade lastiger en kritischer wat zich uitte in een confrontatie. Niet diplomatiek, wel openhartig. Vervolgens lag ik onder het vergrootglas en de rest is historie. Na nu anderhalf jaar niet geleend noch geleefd te zijn door een werkgever zijn er nog steeds mindere dagen maar ook veel goeie. Voor wat mogelijk is maak ik me nuttig met vrijwilligerswerk en de wandelschoenen worden veel gebruikt. Voor de duidelijkheid, ontkenner van dit niet zichtbare ben ik niet en dat er iets moet veranderen aan het massale uithollen van onze gastvrouw moeder aarde door onze consumerende hebberigheid, gevoed door slechts 3 namen in de pyramide van kapitaalkrachtigen mag duidelijk zijn. Maar is die verandering alleen te bewerkstelligen door afhankelijk en als nodig gekort, te worden van of op een ✅ of gaan we echt zelf rekening houden met elkaar en wat onze gastvrouw geeft?

Mijn onrustige, onbestemde gevoel ten aanzien van het circus waar we nu bijna 2 jaar in gedresseerd lijken te worden is niet veranderd.
Sinds afgelopen vrijdag hebben we, dressuurvolk, weer wat ruimte gekregen. Het lijkt op vissen. Als je beet hebt geef je wat lijn om de vangst vervolgens snel met de molen binnen te halen.
Afhankelijk van de visser is het een spartelend lot. Vrijheid tot het volgende aas of spartelend gevangen blijven. Maar vandaag niet. Dankzij de versoepelingen mogen we weer. Als lammetjes vrij de wei in. Met zon ook. Verblindend fijn. Geniet ervan. De meeste lammetjes eindigen als slachtvee.

Onderstaande tekst “Lichte gesprekken” is van Judith Lamboo. Ik had het niet beter kunnen beschrijven.
🌾

Tekst : @JudithLamboo. Vrijheid ervaar je zolang als je binnen de lijntjes kleurt. Ga je er buiten kleuren dan merk je de druk die de maatschappij of anderen op je uitoefenen om toch weer terug binnen de lijnjes te stappen. Dit is inherent aan een sociaal systeem, denk aan je eigen familie, de maatschappij als geheel of de organisatie waar je werkt. Toch heb je altijd de vrije keuze om je te positioneren waar jij je thuis voelt binnen het systeem. Sta je midden in je gezin, of juist iets aan de zijlijn. Vervul je een spilfunctie in jouw organisatie of waar sta je precies? Toch gebeurt en nu iets vreemds. De druk om te doen wat de meerderheid doet neemt dusdanige proporties aan dat je je kunt afvragen of maatschappelijke vrijheid nog bestaat. Steeds meer mensen beginnen te zien dat hun vrijheid nu grotendeels afhangt van hun keuze om mee te doen met de volgende rondes van de prik. Doe je mee aan ronde 1 en 2, maar niet aan 3, dan zit je terug in het kleine hok. Volg je de aanwijzingen en neem je de volgende, dan mag je tijdelijk in het iets ruimere hokje. Maar ja, als je dan weer niet de volgende neemt, ga je weer terug in het kleine hokje. Zo volgen we gedwee de regels. Toch ontstaan deze maatregelen met steun van de meerderheid. Alles onder het mom van de loyaliteit: Ik doe dit om jou te beschermen, maar dat klopt niet want het is alom geweten dat je het nog steeds kunt overdragen. En dat is precies wat hier scheef zit. Cijfers, onderzoek en wetenschappers worden naar voren geschoven als het bewijs. Andere Cijfers, onderzoek en wetenschappers worden ontslagen, verstoot of verbannen. Hoe kan het dat enkel de informatie de media bereikt die onderstaande hokjes legitimeren?
Dat roept bij mij heel wat vragen op want de meerderheid van de mensen volgt het beleid niet meer omdat ze werkelijk bang zijn voor het v-ri.s. Nee, ze zijn bang geworden voor de maatregelen die hier aan vast hangen. Zijn we dan nog oprecht of spelen we het spel dat op hoog niveau wordt gespeeld gewoon mee uit angst om uit de boot te vallen?

(H)eerlijk om te lezen? Lees dan ook ..en de Klerenzooi. of Vleugellam Of mij volgen en delen. Dat natuurlijk nog beter.

think-big-act-now https://babetteporcelijn.com/

@judithlamboo @Lichte Gesprekken